"Het Puttertje" van Donna Tartt is een zaligheid om te lezen. De goed gevulde 925 pagina's vliegen voorbij terwijl je leest over hoe het leven van Theodore Decker overhoop werd gegooid toen hij 13 jaar was. Vanuit een eerstepersoonsperspectief vertelt hij dat alles misschien anders was gelopen als zijn moeder niet was gestorven. Het boek beschrijft op een fenomenale manier universele thema's als familie- en vriendschapsbanden, de dood en verlies. Tartt neemt je van bij de start bij je hand en sleurt je mee in haar wereld. Alles is écht, waarlijk, authentiek, er zijn geen andere woorden voor.
"Vernon God Little" van DBC Pierre heeft eventjes nodig om in te komen, maar uiteindelijk klopt het plaatje volledig. Vijftienjarige Vernon wordt opgepakt als medeplichtige aan de feiten die zijn kameraad Jesus Navarro niet heeft overleefd. Hij vertelt zijn verhaal vol vloekwoorden in eerstepersoon in tegenwoordige tijd rechtstreeks aan de lezer. De tweede helft grijp je bij je
nekvel en sleurt je mee naar het einde. Hier pas zie je de structuur van
het verhaal, en komt de vertelstem van Vernon pas echt goed naar boven,
hoewel je nog steeds met een paar vragen zal blijven zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten