dinsdag 19 maart 2024

Recensie "Dossier Dutroux: De Waarheid" - Jean Lambrecks, Els Schreurs, Jean-Pierre Adam

☆ ☆ 
Het is een beetje een misleidende titel, maar Dossier Dutroux - de waarheid van Jean Lambrecks, Els Schreurs en Jean-Pierre Adam zou eigenlijk "zoektocht naar" de waarheid moeten zijn. Een zoektocht die spijtig genoeg weinig tot niets oplevert...

Het is wel een gedetailleerd overzicht van alles wat effectief bekend is over de zaak Dutroux. En ik stond er vooral van te kijken waar Dutroux nog allemaal bij betrokken was naast de ontvoering van die meisjes in 1995-1996.

Ik was zelf 16-17 jaar in die tijd. Het was een leeftijd in een tijdperk waar je als tiener totaal niet mee was met de actualiteit. Je leefde in je eigen wereld. En je kreeg niet alle details te horen, zoals je ze nu zonder problemen op het internet kunt vinden.

Jean-Pierre Adam heeft alle feiten op een rijtje gezet en verwijst telkens naar het desbetreffende proces-verbaal dat er ooit over opgemaakt werd. In de meeste gevallen blijkt dit dan over elementen te gaan die nooit verder werden onderzocht, dankzij onderzoeksrechters die ze niet waardevol of van belang zijnde beschouwden.

Je leest dit boek met een groeiende pijn in het hart, je wordt kwader, je snapt er niets van, en je wordt er ook nog eens paranoïde van. Het is een confrontatie met de duistere kant van de wereld en je begint je af te vragen of er misschien ook in je directe omgeving mensen zijn die zich met louche zaakjes bezighouden, verstopt achter een of ander front.

maandag 11 maart 2024

Recensie: "Ik heb een paar vragen voor je" - Rebecca Makkai

☆ ☆ ☆ 
Bodie Kane heeft een true crime podcast. Vijfentwintig jaar later keert ze terug naar de kostschool van haar tienerjaren om daar zelf les te geven. Haar leerlingen krijgen de opdracht zelf een podcast te maken. Eentje kiest als onderwerp de moord op Thalia Keith, waarmee Bodie een kamer deelde. Klusjesman Omar werd toen als schuldige veroordeeld, maar Bodie heeft altijd gedacht dat muziekleerkracht Denny Bloch er voor iets tussen zat.

Zo start Ik heb een paar vragen voor je van Rebecca Makkai. Het verhaal wordt door hoofdpersonage Bodie vertelt. Zij richt zich tot een in het begin onbekend persoon. Het duurt echter niet lang tot ze de identiteit van deze persoon onthult.

Het zijn best korte hoofdstukken die in twee delen verteld worden. Bodie springt heen en weer in de tijd, tussen het heden en haar schooldagen. Regelmatig wordt de telling van haar hoofdstukken onderbroken door een beschrijving van de moord die door één van de mogelijke verdachten gepleegd wordt, als een soort test om te kijken hoe plausibel die versie is.

Voor deel twee verandert de toon en setting, wat op het eerste zicht heel interessant lijkt maar ik bleef daar wat op mijn honger zitten, omdat Bodie vanaf dit punt de meeste informatie ook uit de tweede hand hoort, wat het allemaal een veel passievere sfeer geeft dan het eerste deel, een afwachtende houding, terwijl het in handen van zeg maar John Grisham net heel spannend had kunnen worden.

Het boek is vlot geschreven en mede dankzij die korte hoofdstukken vlieg je er doorheen. Je voelt regelmatig de drang om alle namen van de personages en alle feiten en bewijsmateriaal op een prikbord te hangen en met rode koordjes te verbinden. Als een toch literaire whodunit kan het zeker tellen!

maandag 4 maart 2024

Recensie: "De Magiër van Macindaw: De Grijze Jager 5" - John Flanagan

☆ ☆ ☆ ☆ 
John Flanagan maakt van De Magiër van Macindaw (De Grijze Jager Boek 5) een spionageverhaal.

Na de veldslag tussen de Skandiërs en de Temujai krijgt Will zijn eerste officiële opdracht als volwaardig Grijze Jager. Hij reist undercover naar het leen Macindaw. Daar is immers iets vreemd aan de hand, niet zo verschillend van wat er met koning Théoden in The Lord of the Rings gebeurt.

Will wordt bijgestaan door een vriendin uit zijn jeugd, Alyss, die tijdens hun "sorteerceremonie" werd ingedeeld bij het diplomatieke kader van het koninkrijk Araluen. Zijn mentor Halt verdwijnt wat naar de achtergrond, maar beraamt alvast een plan om Will te helpen.

Will verandert in dit boek in een compleet ander personage dan hoe we hem tot nu toe kennen. Zijn artistieke kant komt naar boven, zijn acteertalent, zijn jovialiteit en charisma, zijn omgang met mensen, de dynamiek tussen hem en Alyss, ... Het is een volwassener boek maar tegelijkertijd ook wat speelser, met best wat spanning en mysterie.

maandag 19 februari 2024

Recensie "The Bad Weather Friend" - Dean Koontz

☆ ☆ ☆ ☆  
The Bad Weather Friend van Dean Koontz lees je op een paar dagen uit. Het bevat die speciale combinatie van humor en spanning waardoor ik de boeken van Koontz altijd meteen lees zodra ze verschijnen, zonder echt het verhaal te hoeven kennen. De laatste jaren merk ik een terugkeer naar zijn gloriedagen, en ook dit boek bevat elementen die je misschien wel zult herkennen uit eerdere werken. Nadeel is dat het niet zo'n heel origineel verhaal is; maar dat maakt het niet minder leuk om te lezen.

Benny Catspaw is een aardige, 23-jarige jongen. Een beetje té aardig, misschien. Daardoor komt hij op de radar van een organisatie die de wereld wil veroveren, heel vergelijkbaar met wat het Koontz-personage Jane Hawk meemaakt in haar vijfdelige thrillerreeks. Deze organisatie heeft een algoritme ontwikkelt zodat het mensen kan aanduiden die in de toekomst met hun charisma eventueel het grote publiek kunnen inspireren om tegen deze organisatie in te gaan.

Op deze manier verliest Benny op dezelfde dag niet alleen zijn job bij een immobiliënkantoor, maar ook zijn vriendin Jill Swift; allebei zonder enige aanwijsbare reden. De organisatie zet hiermee de eerste stappen om zijn hele bestaan van de kaart te vegen. Alleen beschikt Benny, in tegenstelling tot Jane, niet over de nodige vaardigheden om een tegenaanval in te zetten.

Gelukkig hebben we Benny's oudoom nog, die hem na zijn dood een mysterieus pakket met een speciale erfenis bezorgt. Hierin zit Spike, een Terminator-achtig wezen met speciale krachten en de opdracht om Benny tegen alles en iedereen te beschermen. Samen met Harper Harper, de jonge assistente van Benny's detective-vriend Robert "Fat Bob" Jericho, teamen ze op om de mensen verantwoordelijk voor Benny's tegenslag één voor één aan te pakken, te starten met zijn baas. Opnieuw heel vergelijkbaar met het plan van aanpak van Jane Hawk, maar dan met veel meer humor die vooral in de hilarische dialogen naar boven komt.

De personages zijn ook best herkenbaar en te vergelijken met die uit oudere boeken. Benny is zo aardig als Odd Thomas, maar hij onderneemt zelf niet al te veel actie. In Harper Harper zou je ook best een Stormy Llewellyn kunnen zien. Maar in combinatie met Spike, een praktisch onverslaanbare entiteit, te vergelijken met de golem in Tiktak, zag ik veel van Tommy Phan en Deliverance Payne in dit duo. Bob Jericho heeft geen al te grote rol, maar leek ongeveer dezelfde taak te hebben als Ozzy Boone, de mentor van Odd Thomas.

Af en toe wordt dit verhaal onderbroken voor een flashback, waar we alles te weten komen over Benny's jeugd en vooral zijn verblijf op een speciale kostschool. Op het einde van het boek is er wel een kleine terugkoppeling naar dit verleden, maar het heeft niet die bijzondere samensmelting van plotlijnen die je eerst zou verwachten, en het is niet zo duidelijk waarom het belangrijk is dat we van al die rare ervaringen op de hoogte zijn, behalve misschien om ons te laten zien waarom Benny is wie hij is. Het zorgt voor spanningsopbouw, hoewel ik die rare gebeurtenissen soms toch iets over the top vond.

Wat wel leuk is, zijn de hoofdstuktitels van deze flashbacks, in het genre als "Terwijl Benny naar de auto vlucht, herinnert hij zich iets van op de kostschool". In de gewone hoofdstukken zet Koontz ook af en toe een alinea tussen haakjes, waarin hij de lezer rechtstreeks aanspreekt, soms omwille van opmerkingen die Spike hem achteraf gegeven zou hebben, en om tips te geven mocht je een leesclub over dit boek willen organiseren. Een beetje gimmicky misschien, maar het zorgt wel altijd voor een glimlach.

The Bad Weather Friend was een aangenaam, grappig en spannend verhaal dat mij er opnieuw aan herinnerde waarom ik ooit zo'n grote Koontz-fan ben geworden.

maandag 12 februari 2024

Recensie "November" - Thomas Olde Heuvelt

☆ ☆ ☆ ☆  
De horrorverhalen van Thomas Olde Heuvelt zijn een plezier om te lezen. Met grote invloeden van Stephen King weet hij je goed te boeien met een langzame opbouw die je rillingen bezorgt. In zijn laatste boek, November, neemt hij ons mee naar een gemeenschap in de buurt van Seattle, Washington. Het is fijner om te lezen over een locatie dichter bij huis, zoals hij gebruikte in Hex en Orakel omwille van de betere herkenbaarheid, maar Bird Street komt met een tof kaartje en personagelijst die me deden denken aan Under The Dome van Stephen King.

Het wordt al snel duidelijk: er is iets vreemds gaande op Bird Street. Een hoog hek met prikkeldraad versperd de toegang tot het aangelegen bos. Alle bewoners zijn succes- en talentvol, en alles loopt altijd op wieltjes. Ze slagen in alles wat ze ondernemen. Ze hebben het geluk duidelijk aan hun kant.

Alleen in de maand november keert het tij en beginnen de pech en depressies elkaar snel op te volgen. De tieners voelen ook dat er iets met hun ouders aan de hand is. Thomas Olde Heuvelt onthult het mysterie stapvoetsgewijs, met een meesterlijk gevoel voor ritme. Regelmatig smijt hij een "vieze" scène in je gezicht. De hoofdstukken zijn verdeeld over de vier leden van het gezin Lewis (vader Ralph, moeder Luana, dochter Kaila en zoon Django) en het perspectief wisselt regelmatig, meestal op cliffhanger-momenten waarop je eigenlijk liever verder zou willen lezen over het personage dat je net nog aan het volgen was.

Ik probeer niet teveel te verklappen over het bovennatuurlijke element in dit boek, maar het deed me wel wat denken aan De Noodzaak van Stephen King. Het is een spannend verhaal waarbij je getuige bent van hoe de dingen grandieus kunnen mislopen door de foute beslissingen van de personages.

zaterdag 10 februari 2024

Recensie "Iconencollectie: Martin Luther King" - Pino Buongiorno

☆ ☆ 
Martin Luther King Jr. is één van die historische figuren waarvan iedereen verwacht dat je die kent, want ze zijn toch oh zo belangrijk geweest in de geschiedenis, maar meestal heb je geen flauw benul wie ze eigenlijk waren. Ik vond het dus super toen ik deze versie van zijn biografie vond in de ruilbibliotheek.

Het boek geeft eerst een overzicht van King's leven. In wat voor gezin hij geboren werd, hoe hij predikant werd, daarna belangenverdediger, hoe zijn aandacht zich uitbreidde van segregatie naar de Vietnamoorlog en armoede in het algemeen, en uiteindelijk zijn dood, neergeschoten op een avond buiten zijn motel.

Daarna volgt een fotoreportage over het leven in de jaren '50 en '60, en de verschillende toespraken en optochten van King, wat ik om eerlijk te zijn toch wat interessanter vond dan het eerste deel, waar je uiteindelijk maar van de ene naar de andere geweldloze maar abstracte protestactie loopt, zonder dat je er een duidelijk beeld van kan vormen. De foto's helpen echt wel om de man in de geschiedenis te plaatsen, en de citaten uit zijn boeken, van zijn vrouw en zijn beste vriend scheppen en uitgebreider beeld van de persoon zelf.

Wist je trouwens dat zijn geboortenaam eigenlijk Michael was i.p.v. Martin? En dat hij heel fel aan populariteit moest inboeten nadat hij zich openlijk tegen de Vietnamoorlog uitsprak? En dat hij een zwak had voor het vrouwelijk geslacht? En misschien wel tien keer of ze de hand van een president van de Verenigde Staten heeft geschud? Kom je dus allemaal te weten als je dit soort boeken leest!

donderdag 8 februari 2024

Recensie "De Dragers van het Eikenblad: De Grijze Jager 4" - John Flanagan


Het vierde boek in de reeks De Grijze Jager van John Flanagan heet De Dragers van het Eikenblad. Het is een heel indrukwekkend deel van deze avonturenreeks, waar de focus verschuift van hoofdpersonage Will naar zijn mentor Halt.

In het vorige deel, waren Will en Evanlyn, stiekem de dochter van koning Duncan van Araluen, gevangen genomen door de Skandiërs, het Scandinavische Vikingvolk in deze fantasiereeks. Jarl Erak helpt hen ontsnappen, maar dan wordt Evanlyn ontvoerd door een paardenvolk uit het Oosten, de Temujai. Ze ontdekken dat dit volk op oorlogspad is en de wereld wil veroveren. Eerst willen ze de schepen van de Skandiërs in handen krijgen, om dan uiteindelijk naar Araluen te varen.

Wat volgt is een samenwerking tussen twee vijanden om samen een derde partij het hoofd te kunnen bieden. Halt speelt hier een grote rol bij, die de leiders van de Skandiërs op meesterlijke wijze weet te overtuigen om hun instinct te negeren en zijn advies en hulp te aanvaarden.

Ik vond het een heel hoog Lord of the Rings-gehalte hebben. "Battle of Helm's Deep"-stuff. Veldslagscènes zoals bij Braveheart. Flanagan schrijft hier een fantastische choreografie zonder dat het saai wordt. Hij verandert van perspectief op de juiste momenten net om het interessant te houden.

Wat vooral opvalt is de groei van alle personages. Zowel Will als zijn beste vriend Arnaut die ouder, wijzer en krachtiger worden in wat ze doen. Halt, die meer en meer naar hun ideeën en voorstellen begint te luisteren, hen meer vertrouwt en respecteert. Erak die meer leert over het leiderschap. En dan is er Evanlyn/Cassandra die meer wil zijn dan gewoon een prinses en ook toenadering zoekt tot Will en ervoor zorgt dat hij de kans krijgt om dicht bij haar te blijven met een nieuwe functie, maar hij kiest toch trouw voor het pad van de Grijze Jager, wat bij haar niet in goede aarde valt (maar volgens mij Arnaut wél best zint...). Dit krijgt zeker nog een staartje...