Recensie "Look Out For The Little Guy" - Scott Lang

☆ ☆ ☆

Toen acteur Paul Rudd als het personage Scott Lang/Ant-Man zijn memoires voorstelde in de Marvel Film Quantumania, zocht ik meteen op of dat boek echt bestond. En ja hoor, het kon voorbesteld worden en zou begin oktober verschijnen.

Als een volgens De Ideale Wereld mentale twaalfjarige en Marvel fan, moest ik dit boek wel bestellen. En ja, het is best tof en heel anders dan ik me had voorgesteld.

Scott vat de avonturen die hij in de films beleefde goed samen, en geeft ook wat andere perspectieven. Hoewel die stukken zeker leuk zijn, zijn ze ook een beetje bijzaak naast de grotere boodschap van het boek, en dat is zijn persoonlijke levensfilosofie waarin hij probeert een zo goed mogelijk mens te zijn, of tenminste de vergissingen in zijn leven zoveel mogelijk terug goed te maken.

Hij vergelijkt zichzelf een beetje met Robin Hood, die neemt van de rijken (de sterksten) en geeft aan de armen (de zwakken). De "little guy" in de titel staat dan ook voor de kleine man in de straat, de normale mens die zich niet met geld overal uit kan lullen, die zich altijd moet verantwoorden, die altijd op het matje wordt geroepen, die vaak slachtoffer is van bullebakken en mensen die zich beter vinden dan hen.

Scott leert ons ook hoe belangrijk het is om te genieten van elk moment, omdat alles meteen voorbij kan zijn. Hoe belangrijk familie en vrienden zijn. Hoe je geen échte superkracht nodig hebt om andere mensen te helpen. Hoe je moet leren voor jezelf en voor anderen op te komen.

Persoonlijk had ik het boek nog iets grappiger verwacht, maar gezien de toch wel serieuze materie zie ik dat door de vingers. Het zou slecht zijn als de boodschap omwille van een teveel aan humor niet serieus genomen zou worden.

Het is allemaal vlotjes geschreven en als je het personage kent, hoor je bij het lezen de stem van Paul Rudd ook alles vertellen in je hoofd. Het klopt wel. Toch blijft het gek om iets te lezen dat als non-fictie tot zelfs autobiografisch wordt voorgesteld, maar wel degelijk fictie is. Zoals bij World War Z van Max Brooks, en de Twin Peaks boeken. Het is bijna een genre op zich, en iets wat ik best tof vind.

Recensie "De Grijze Jager 1: De Ruïnes van Gorlan" - John Flanagan

☆ ☆ ☆ ☆
 Mijn zoon vraagt al langer dat ik ook de boeken van De Grijze Jager van John Flanagan lees. De eerste exemplaren heeft hij "geërfd" van de zoon van een collega van mij. Hij was er meteen aan verknocht. Daarna hebben we hem de nieuwere boeken cadeau gedaan, en sommige heeft hij zelf gekocht. Hij heeft nog een weg te gaan (ik geloof dat hij aan boek 11 moet beginnen). En ik ben nu ook bezweken.

De Grijze Jager speelt zich af in een fantasiewereld met veel middeleeuwse invloeden. De kaart is gebaseerd op ons Europa, alleen een beetje anders. Het land Araluen is een eiland, te vergelijken met het Verenigd Koninkrijk. Het is opgedeeld in vijftig "lenen", elk met een eigen baron en een soort academie waar de jeugd opgeleid wordt in een speciale vaardigheid om het leen te dienen. Zo zijn er de ridders die naar de krijgsschool gaan, de klerken die al het administratieve regelen, en ook de Grijze Jagers, de spionnen die op verkenning gaan en informatie verzamelen.

Het eerste boek in de reeks, De Ruïnes van Gorlan is een tof avonturenboek vol spanning maar ook humor. We volgen het verhaal vooral vanuit het perspectief van hoofdpersonage Will, in sommige hoofdstukken neemt zijn kameraad Arnaut die rol over, maar doorheen het verhaal lezen we ook tussendoor de gedachtegangen van de nevenpersonages.

Op "Uitverkiezingsdag" mogen alle weeskinderen in het leen hun toekomstige beroep kiezen. Hier komt een hele ceremonie bij te pas, die wat doet denken aan die van de sorteerhoed in de wereld van Harry Potter. Op die manier komt Will onder de hoede van Jager Halt. Tegen zijn goesting, want eigenlijk wou hij ook een ridder worden, zoals zijn op het slagveld gestorven vader. Tijdens de loop van zijn opleiding bij Halt begint Will zich echter goed thuis te voelen bij hem.

Dit eerste boek behandelt vooral de opleiding van niet alleen Will, maar ook Arnaut, die wél naar de krijgsschool mocht gaan. Ze kampen allebei met hun eigen problemen, er komt wat ruzie onderling, maar grote thema's in het boek zijn vriendschap en eer en dat komt allemaal wel in orde.

Na verloop van tijd komt het nieuws dat Morgarath, de grote slechterik die tijdens een vorige oorlog verslagen en verbannen werd, een nieuwe aanval voorbereidt. Onder begeleiding van Halt helpt Will in een eerste missie Morgarath's handlangers te onderscheppen, en moet hij met Arnaut samenwerken om alles tot een goed einde te brengen.

Het boek leest heel vlot, je wervelt als lezer door de pagina's heen en voor je het weet verrast de epiloog je met enkele onthullingen. Ik ben zeer benieuwd wat me in de rest van de reeks te wachten staat.

Recensie "Our Missing Hearts" - Celeste Ng

☆ ☆ ☆
Our Missing Hearts is het derde boek van Celeste Ng dat ik lees, maar deze keer slorpte het verhaal me niet volledig op. Eigenlijk ging het best goed, tot ik deel twee bereikte en het vertelperspectief volledig verschoof.

We leven in een alternatieve wereld in Amerika, een land dat zich bedreigt voelt door Chinese invloeden (alles is waarschijnlijk een verwijzing naar de Trump-administratie). De regering maakt enkele drastische beslissingen, onder de grote noemer PACT: hiermee wilt ze komaf maken met alle buiten-Amerikaanse invloeden. Het is een andere dystopie dan in Het Verhaal van de Dienstmaagd, maar het doet er best wat aan denken. Ze gaan zelfs zo ver dat ze kinderen weghalen bij hun Aziatische ouders zodat ze op een "normale" en "puur Amerikaanse" manier kunnen opgroeien.

Dichter Margaret Miu ziet zichzelf plots uitgeroepen als grote inspiratiebron voor de verzetsstrijders. Het had eigenlijk eender welk gedicht van eender welke dichter kunnen geweest zijn; het is puur toeval. Om ervoor te zorgen dat haar zoon Bird tenminste nog bij haar man kan blijven, duikt ze zelf onder.

In het eerste deel lezen we hoe Bird, ondertussen wat ouder, op zoek wil gaan naar zijn verdwenen moeder. Eens hij haar vindt, neemt Margaret het vertelperspectief over, en hier valt het boek een beetje als een pudding in elkaar met een aaneenschakeling van "tell" in plaats van "show". Margaret vertelt hem de hele geschiedenis en we zitten de hele tijd als toeschouwer in een aula mee te luisteren naar haar relaas.

Het enige interessante is eigenlijk hoe ze bibliothecarissen laat opdraven als een nieuw soort Ondergrondse Spoorweg, met als missie de "ontvoerde" kinderen te herenigen met hun ouders, met briefjes die tussen de boeken in de inleverschuiven heen en weer gaan.

Het is uiteraard allemaal verschrikkelijk wat ze verteld, maar Celeste Ng slaagt er niet echt in ons mee te krijgen. Het is een heel politiek geladen verhaal over een wereld die we ons moeilijk kunnen voorstellen, hoewel het toch universele thema's bevat zoals racisme, vooroordelen, het ouderschap (en moederschap in het bijzonder zoals in al haar boeken), en kinderen op zoek naar hun identiteit en plaats in de maatschappij. En de grote finale, het grote plan van Margaret, waarmee ze een grote verandering wil teweegbrengen, wordt best indrukwekkend voorgesteld, maar heel realistisch lijkt het ook weer niet. Zo blijf je op het einde met het gevoel zitten van, is het dat?

Recensie "Holly" - Stephen King

☆ ☆ ☆ ☆ ☆
De Bill Hodges trilogie zit te ver in mijn leesverleden om me nog goed te herinneren wie Holly Gibney precies was en wat ze daar gedaan heeft. Gelukkig kun je Holly van Stephen King perfect lezen zonder die achtergrondkennis.

Holly Gibney baat samen met haar partner Pete Huntley het privédetectivebureau Finders Keepers uit (tevens de titel van het tweede boek in de voorgenoemde trilogie). Pete is echter buiten strijd; hij is geveld door Covid. Holly staat dus alleen voor een nieuwe zaak: Penny Dahl meldt de verdwijning van haar dochter. Haar fiets is gevonden met een briefje dat ze genoeg had van alles. Maar Penny vertrouwt het niet.

King brengt ons dus een "gewoon" detectiveverhaal; niets bovennatuurlijks, geen monsters, behalve die van de menselijke soort. Een whodunit is het niet, want na de eerste hoofdstukken met Holly keren we terug in de tijd en lezen we het verhaal van een slachtoffer vanuit het perspectief van de daders.

Jawel, we hebben met een duo seriemoordenaars te maken, we weten van bij het begin wie ze zijn, dus de spanningsopbouw ligt erin hoe we zien hoe Holly dichter en dichter bij hen in de buurt komt, hoe ze de puzzelstukjes in elkaar past, en langzaam de waarheid ontdekt.

Naast spanning zit er zeker ook humor in het verhaal. Holly kan immers ook nog rekenen op de hulp van Jerome en Barbara Robinson, die ook in de trilogie voorkwamen. Deze twee jonge mensen zorgen voor een toffe dynamiek, en het feit dat ze zelf ook met de schrijverskunst bezig zijn, maakt het ook interessant; King introduceert wel vaker personages die zelf ook schrijven, en die uiteraard ook meteen succesvol blijken te zijn...

Wat intrigerend is om te ontdekken tijdens het lezen, is hoe de verschillende nevenpersonages reageren op Covid. Dit is het eerste boek dat ik lees waar het verhaal zich tijdens de pandemie afspeelt. King maakt daar ook veelvuldig gebruik van. Je hebt "goede" en "slechte" personages in dit boek, sympathiek en onsympathiek, en dit valt eens te meer op door hun standpunt wat betreft de vaccinaties en het gebruik van mondmaskers.

Hoewel Holly dus een pure thriller is, vond ik het in tegenstelling tot Billy Summers wél aangenaam om te lezen. Het verhaal bleef boeiend van begin tot einde, zelfs zonder typische King-elementen. In mijn ogen een waardige opvolger van de trilogie!