Boeken verslonden in oktober

Het avontuur van Odd Thomas dat ik in september begonnen ben, ging voort in oktober met de drie volgende boeken in de reeks. In "Brother Odd" trekt Odd zich terug op een abdij, om na zeven maanden geconfronteerd te worden met een nieuw soort Kwaad in de wereld. Hij moet alles uit de kast halen om niet alleen de monniken maar ook de zusters en kinderen in het aangrenzende klooster en weeshuis te beschermen. In "Odd Hours" vertrekt Odd terug naar Pico Mundo, tot hij in het havenstadje Magic Beach aanbelandt, een mysterieuze jonge vrouw ontmoet en toevallig op een terroristisch plot stuit. Odd wordt door omstandigheden gedwongen in een actieheld te veranderen in dit boek dat meer weg heeft van een thriller dan een spookverhaal. Daarna komt Odd terecht in Harmony Corner, een gemeenschap getiranniseerd door een gekke wetenschapper. "Odd Interlude" was eerst een driedelige e-book-reeks die uiteindelijk ook in paperback werd uitgebracht.

Recensie "Odd Interlude" ("Het Motel") - Dean Koontz

* * * *

"Odd Interlude" van Dean Koontz werd oorspronkelijk uitgebracht in drie aparte delen als e-book. Later werden ze gebundeld als paperback. Het verhaal is een tussendoortje dat zich afspeelt tussen "Odd Hours" en "Odd Apocalypse". Odd en Annamaria stappen even op een zijspoor.

Hoewel het een kort verhaal is, is het toch geweldig. Het is een favoriet thema van Koontz: een gekke dokter met een mislukt experiment. Eigenlijk zie ik niet in waarom dit niet meteen als een echt onderdeel van de hele serie werd opgenomen. Voor mij is dit boek vijf, niet 4.5.

Nadat ze Magic Beach verlaten, wordt Odd aangetrokken door een licht in de verte: een motel bij een klein dorp, Harmony Corner. Hij MOET er naartoe, overtuigd dat ook hier weer een heleboel levens in gevaar zijn.

Het grote verschil met de andere boeken over Odd Thomas is dat Odd dit verhaal in de tegenwoordige tijd vertelt. Het is geen verslag achteraf, maar we maken alles mee op het moment dat hij het zelf meemaakt. Daarnaast krijgt ook een tweede personage de kans om een stuk van het verhaal vanuit haar perspectief in ik-vorm te vertellen.

Wat "Odd Interlude" zo speciaal maakt voor de fans van Dean Koontz, is dat Harmony Corner heel dicht in de buurt ligt van een ander stadje en militair domein, namelijk Moonlight Bay en Fort Wyvern,  bekend van de boeken "Vrees Niets" en "Grijp de nacht" over hoofdpersonage Christopher Snow. Twee boeken die Koontz eind jaren '90 uitbracht en waarvan ooit een derde deel beloofd werd, dat er spijtig genoeg nooit is gekomen. "Vrees Niets" verwees ook naar gebeurtenissen uit een andere Koontz-klassieker, "Het Franciscus Komplot" (ja, in die tijd schreef je 'complot' nog met een k...), lang voordat "Devoted" hetzelfde deed.

Recensie "Odd Hours" ("De Ziener") - Dean Koontz

* * *
In "Odd Hours" van Dean Koontz, het vierde boek in de reeks over Odd Thomas, ontmoeten we onze held een maand na zijn avontuur in "Brother Odd" in het havenstadje Magic Beach. Op de pier krijgt Odd een visioen over een toekomstige apocalyptische gebeurtenis. Hij botst als bij toeval op een aantal mannen die van plan zijn enkele nucleaire wapens in te voeren om een paar steden op te blazen. Op de pier ontmoet Odd ook de jonge vrouw Annamaria, aan wie hij belooft dat hij voor haar zal sterven om haar te beschermen.

Ik vind de sfeer van het boek best leuk, maar qua verhaal vind ik het een beetje tekort schieten. Er zijn zoveel onbeantwoorde vragen, alsof dit boek slechts de eerste helft is van een echte, ouderwetse roman. Ik waardeer dat Koontz echt van deze serie houdt, maar het lijkt me dat hij dit boek, in tegenstelling tot de voorgaande delen, teveel als een serie schrijft in plaats van individuele romans met op zichzelf staande verhaallijnen.

Het nieuwe personage Annamaria is een raadsel. Er is geen enkele hint die haar identiteit kan ontrafelen. Ik hou van haar karakter, ik herken iets van andere mysterieuze heldinnen in haar, maar er is gewoon te weinig informatie om echt een connectie met haar te krijgen. 

De scène op de pier was erg verwarrend. Vanaf het moment dat Odd in het water springt, had ik moeite om me de scène te visualiseren en bij te houden waar Odd en de schurken zich bevonden. Ik kon me niet voorstellen hoe die pier eruit zag, dus ik was blij toen hij in die rubberboot stapte en het verhaal verder ging. Het stoort me een beetje dat het boek met die scène begint. Het is pas das daarna dat er vaart in het verhaal komt.

De hond Boo verdwijnt naar de achtergrond, en Sinatra is ook niet zo'n gedenkwaardige aanwezigheid als Elvis, hoewel hij een heel belangrijke rol speelt in een verhaal dat veel meer op actie gericht is dan de vorige delen in deze reeks, en bijna leest als een thriller. Odd is hier echt aan het veranderen. Hij is meedogenlozer geworden, meer een volgeling van het oude gezegde het doel heiligt de middelen. Maar eigenlijk worden die keuzes hem opgedwongen. In de eerste "Odd Thomas" zie ik hem niet als een man die iemand zou neerschieten. Hij zegt zelfs meerdere keren dat hij een hekel heeft aan wapens. Maar nu lijkt het gebruik veel te gemakkelijk voor hem, hoewel hij duidelijk heel veel spijt heeft van de middelen die hij moet gebruiken om het doel te bereiken. Hij vindt geen vrede in de boodschap dat je soms geen andere uitweg hebt dan geweld te gebruiken tegen andere, gewelddadige tegenstanders. Het vreet hem op, en dat maakt het personage Odd Thomas net zo goed.

Er waren een aantal zeer goede, grappige en vaak raadselachtige dialogen. Het is het soort schrijven dat ik leuk vind. Zoals ik al zei, de sfeer was goed, deed sterk denken aan eerder werk van Koontz. Er is een duidelijk verschil tussen dit soort romans en zijn thrillers. Ik geef zeker de voorkeur aan deze, mysterie boven actie met een vleugje paranormale, hoewel er soms iets teveel actie was, en te weinig verklaringen voor alle vreemde dingen die de revue passeren.

Het voelt alsof de wereld van Odd zich uitbreidt. Het is niet langer beperkt tot dit kleine, fictieve stadje Pico Mundo; dat is het niet meer geweest sinds "Brother Odd". Het verspreidt zich en er worden op zoveel niveaus verbindingen gelegd. Je moet je gewoon mee laten drijven met dit boek zonder al te veel na te denken, en je verder laten leiden naar de volgende delen in de reeks.

Recensie "Brother Odd" ("De Broeder") - Dean Koontz

* * * *
Het derde deel in de Odd Thomas-serie, "Brother Odd", vervolgt het verhaal tien maanden na de gebeurtenissen in "Forever Odd" en zestien maanden na die in "Odd Thomas". Na zijn ontmoeting met Datura nam Odd de beslissing om Pico Mundo te verlaten voor wat persoonlijke bezinning in het klooster van de heilige Bartholomew.

Odd verblijft zeven maanden bij de monniken en nonnen voordat we hem weer ontmoeten. Hij vertelt ons in zijn kenmerkende ik-perspectief wat er gebeurt als zijn ongewone leven hem inhaalt in de vorm van een paar bodachs, op de loer in de slaapzaal van de kinderen.

Tijdens zijn verblijf in het klooster heeft Odd al enkele mensen over zijn gaven verteld: geesten zien, bodachs zien en psychisch magnetisme. Dit bespaart Koontz de tijd en energie om Odd over zichzelf te laten vertellen terwijl hij het verhaal vertelt. De relaties met deze mensen zijn al tot stand gekomen en we pakken ze gewoon op in het midden van dit alles.

"Brother Odd" begint als een moordmysterie: een van de broeders wordt vermist en werd vermoedelijk vermoord. Daarom doet het boek me altijd denken aan Umberto Eco's "De Naam van de Roos", een historisch moordmysterie dat zich afspeelt in een Italiaans klooster in het jaar 1327.

Odd gaat op zoek naar de vermiste broeder, maar ook naar de persoon die hem mogelijk heeft vermoord. We volgen Odd door het klooster en ontmoeten de sleutelfiguren die ik noemde, zoals broeder Knuckles, zuster Angela, broeder John en mijn favoriet: Rodion Romanovich. Deze in Rusland geboren Hoosier-bibliothecaris (de roepnaam voor een inwoner van de Amerikaanse staat Indiana) is de bron van een geweldige dialoog. De willekeurige feiten uit Indianapolis vervelen nooit, omdat het ritme tussen Rodion en Odd totaal hypnotiserend is. Je gaat constant heen en weer tussen Rodion beschouwen als een goede kerel of een slechterik, en dat is precies wat hem zo'n geweldig personage maakt.

Het moordmysterie verandert al snel in een monsterverhaal wanneer er speciale entiteiten opduiken. Het boek krijgt hierdoor een heel vreemde sfeer. Hoewel het verhaal van Odd tot nu toe misschien iets is dat in het echte leven zou kunnen gebeuren, betreden we hier het rijk van de fantasie, ook al is de fantasie in wezen erg geworteld in de wetenschap.

“Brother Odd” zit vol met zeer emotionele scènes. Koontz doet meesterlijk werk door de juiste snaren te bespelen.