Recensie "The Mysteries of Monkey Island" - Nicolas Deneschau

☆ ☆ ☆ ☆
Non-fictie over fictie, da's pas plezant om te lezen! Zeker als je al zo vertrouwd bent met het onderwerp.

Verhalen komen in allerlei vormen en maten. Boeken, films, theater. Maar ook computerspellen. Op dertienjarige leeftijd ontdekte ik op die manier een piratenverhaal geïnspireerd door Treasure Island van Robert Louis Stevenson en On Stranger Tides van Tim Powers, maar vooral door de pretparkattractie Pirates of the Caribbean in Disneyland.

Een jongen, Guybrush Threepwood, arriveert op Mêlée Island in de Caraïbische Zee. Hij wil heel graag piraat worden. Hij vraagt de piratenleiders wat hij moet doen. Zij geven hem drie taken: een verborgen schat vinden, de beste zwaardvechter op het eiland verslaan, en een gouden beeld stelen uit de villa van de gouverneur.

Zo gezegd, zo gedaan. Ware het niet dat de kwaadaardige geest van een gestorven piraat de boel op stelten komt zetten en de gouverneur ontvoert. Guybrush is ondertussen verliefd op haar geworden, dus hij probeert een schip en een bemanning te regelen om de achtervolging in te zetten.

Zo komt hij op Monkey Island terecht, de geheime ankerplaats van het spookschip, waar hij moet proberen ongezien aan boord te geraken.

Dit is het verhaal van The Secret of Monkey Island, bedacht door Ron Gilbert, en uitgegeven door Lucasfilm Games, de spelafdeling van de makers van Star Wars. In de loop van de jaren kreeg het spel nog vijf sequels, het laatste in 2022.

The Mysteries of Monkey Island van Nicolas Deneschau vertelt over het ontstaan van die spelafdeling van Lucasfilm, geeft wat achtergrond bij de ontwikkelaars, en vertelt over de geschiedenis en productie van elk spel en de reacties van de spelers en recensenten. Oorspronkelijk in het Frans, kreeg het boek niet alleen een Engelse vertaling maar ook enkele extra hoofdstukken, want tussen de oorspronkelijk Franse en deze Engelse editie kwam namelijk Return to Monkey Island uit, het zesde spel in de franchise, en dat op een moment dat niemand dit nog ooit verwachtte.

Het was heel fijn om dit boek te lezen, vooral om nostalgische redenen. Ik kreeg er niet alleen goesting van om alle zes spellen opnieuw te spelen en het hele verhaal nog eens opnieuw te beleven (een beetje op dezelfde manier waarop ik regelmatig doorheen De Donkere Toren-reeks van Stephen King, de Odd Thomas-reeks van Dean Koontz en de Harry Potter-reeks lees) maar ook om alle andere spellen van Lucasfilm/LucasArts Games te spelen, want eigenlijk zijn dat allemaal pareltjes van interactieve storytelling.

Recensie "Once upon a river" - Diane Setterfield

☆ ☆ ☆ ☆
Er was eens een rivier van Diane Setterfield is één groot verhaal, maar ook een verzameling kleine verhalen die alle personages met elkaar verbindt. Want verhalen vertellen, dat doen ze graag in de Victoriaanse herberg The Swan, ergens aan de oevers van de Thames ten westen van Oxford. En vaak beginnen die verhalen een eigen leven te leiden.

Op een avond stormt een man de herberg binnen met een verdronken meisje in zijn armen. De stamgasten hebben eerst niet door dat het kind een echt mens is, de vierjarige duts lijkt meer op een pop. Tot de zoon van de uitbaters de zogenaamde pop in zijn armen neemt en haar er toch wel heel realistisch vindt uitzien.

Maar wie is dat kind? Er zijn drie mogelijkheden, drie mensen die een hele tijd geleden iemand verloren hebben en nu allemaal denken dat zij bij hen hoort. Is ze de dochter van Helena en Anthony Vaughan die twee jaar geleden verdwenen is? Of is ze de dochter van Robin Armstrong, wiens vrouw haar recent ontvoerde voordat ze zelfmoord pleegde? Misschien is ze wel het jongere zusje van Lily White, die dan wel op magische wijze geen dag ouder is geworden?

Twee van hen worden teleurgesteld, de derde neemt het meisje opgelucht mee naar huis. Maar het mysterie blijft. Het kind kan niet spreken en dus ook niet vertellen waar ze al die tijd geweest is, of hoe ze haar weg heeft teruggevonden. Maar nog vreemder: hoe komt het dat ze eerst dood werd verklaard door (het equivalent van) de dorpsdokter, om daarna opeens terug te beginnen ademen? En wat heeft de lokale mythe van de mysterieuze veerman er allemaal mee te maken?

Het is bijna het omgekeerde verhaal van Reservoir 13 van Jon McGregor. Geen verdwenen meisje, maar een gevonden meisje, en iedereen vecht om haar ware identiteit te bewijzen, en ze als hun "eigendom" te verklaren. We keren vaak terug naar het verleden in flashbacks die de geschiedenis van enkele personages verklaren. En we krijgen regelmatig een twist in het verhaal die bepaalde mogelijkheden wat betreft de identiteit van het meisje uitsluiten. Zo kabbelen we stilletjesaan naar de onthulling, met af en toe een stroomversnelling om het geheel toch boeiend te houden.