"Het verhaal van Ásta" van Jón Kalman Stefánsson is het laatste verplichte boek voor de les Creatief Schrijven. Ondanks de dikte vloog ik er doorheen. Ik hou van zijn gemoedelijke stijl. Hij doet een boek schrijven zo moeiteloos lijken.
"The Broken Girls" van Simone St. James trok mijn aandacht op Goodreads. Ik had wel zin in een nieuw mysterie rond een instituut met probleemkinderen. Het duurde wel even om erin te komen, en het einde was veel te uitleggerig, maar al bij al toch een interessant verhaal.
"Dark Matter" van Blake Crouch moest hoge verwachtingen goedmaken na zijn "Wayward Pines". Een heel ander soort verhaal maar even intens, rond een favoriet thema uit de wetenschappelijke wereld. Alleen zijn schrijfstijl - korte zinnen, telkens op een nieuwe regel - is niet zo geweldig.
"Mary & O'Neil" van Justin Cronin was niet wat ik verwachtte van iemand die ik ken van zijn post-apocalyptische science-fiction. Literair van karakter met mooie beschrijvingen en aandacht voor natuur maar net niet intrigerend genoeg ondanks familiebanden als centraal thema.
"Wat ik was" van Meg Rosoff is een young adult novel die met wat doet denken aan "The Catcher in the Rye" van J.D. Salinger. Een verhaal over een schooljongen die niet tevreden is met zijn leven en op zoek gaat naar verandering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten