Het allerlaatste verplichte boek voor de les Creatief Schrijven is "Het Verhaal van Ásta" van Jón Kalman Stefànsson. Ik las al eerder van hem "Zomerlicht, en dan komt de nacht" en de stijl is nog steeds poëtisch schitterend - de hemel, het licht, mondhoeken als druppels - met veel aandacht voor natuur.
Het verhaal is meer dan dat van Ásta. Het gaat ook over haar ouders. Het verhaal is ook een puzzel, want de stukjes worden niet chronologisch verteld en het is aan de lezer om er een mooi geheel van te maken.
De hoofdstukken komen vanuit verschillende perspectieven. Ásta zelf, zowel in gewone vertelstijl als in brieven die ze verstuurd naar een voor ons onbekende, verdwenen geliefde. Sigvaldi, Ásta's vader die van een schildersladder valt en bestookt wordt met allerlei herinneringen terwijl hij op zijn rug op het trottoir ligt. En het vreemdste van alles: een anonieme verteller die commentaar geeft op wat er al gebeurd is en wat nog moet komen.
Het is fantastisch om alle onderdelen van het verhaal stuk voor stuk te ontdekken, en ik weet nog steeds niet zeker hoe alles in elkaar zit. Het is een verhaal over liefde - de seks mocht wel wat minder - en geluk, over de lotgevallen van het leven, over ouderschap en kind-zijn, over genieten versus verantwoordelijkheid nemen. Het is een verhaal dat van ieder van ons zou kunnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten