Ik ben fan van Blake Crouch dankzij zijn "Wayward Pines" trilogie. Daarvoor had ik al een paar ebooks van hem gelezen. Toegegeven, dit soort boeken lees ik tegenwoordig niet vaak meer. Maar af en toe kan ik er toch nog van genieten, op voorwaarde dat ze goed geschreven zijn. "Dark Matter" stond dus al even op mijn lijstje.
Crouch heeft een heel eigen stijl voor dit boek. Hoofdpersonage Jason Dessen is de ik-verteller van het verhaal. Hij gebruikt vaak korte zinnen, en begint meestal na elke zin een nieuwe regel. Ook een manier om pagina's vol te krijgen, natuurlijk. Soms vraag ik me wel af waarom een lijst van zinnen niet gewoon een volle paragraaf kunnen vormen.
Jason vertelt in tegenwoordige tijd, en dat is ook wat wennen omwille van de inhoud. Want Jason overkomt zoveel, hoe kan hij dat nu op het moment zelf allemaal vertellen? Maar goed, dat is een detail. Het verhaal op zich is heel interessant. In het nawoord schrijft Crouch dat Michael Crichton zijn grote voorbeeld is. Zelf vind ik "Dark Matter" een verhaal dat ook in het oeuvre van Dean Koontz zou passen: een normaal persoon die zich plots in een abnormale situatie bevindt, met ogenschijnlijk een paranormaal tintje wat uiteindelijk een wetenschappelijke verklaring heeft. Hij heeft ook een interessante premisse: wat als je vroeger in je leven andere beslissingen had genomen?
Ik wist niets van het plot van dit boek, maar al snel had ik door waar het naartoe zou gaan. Toch is het verhaal niet zo voorspelbaar. Crouch geeft er op gepaste tijden een goede draai aan. Op zich vind ik "Wayward Pines" toch nog beter, maar "Dark Matter" is zeker de moeite waard en ik kijk uit naar het volgende boek van Crouch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten