vrijdag 26 februari 2021

Review "Het Verlangen" - Hugo Claus

* * *
"Het Verlangen" is het eerste boek van Hugo Claus dat ik lees. Het is een kort verhaal over twee Vlamingen, Jaak en Michel, die besluiten naar Las Vegas te reizen om daar het fortuin te zoeken in de casino's.

Het verhaal begint heel vlot en grappig in café De Eenhoorn. Het is heel volks en Vlaams verteld, met uitdrukkingen waar ik toch wat aan moest wennen zoals lijk of dat ge. Die "ge" en "gij"-vorm is alom tegenwoordig maar stoort eigenlijk niet. De humor werkt ook wel, tenminste tot halverwege het boek.

De vertelstijl wisselt regelmatig. Het boek begint met een anonieme verteller, een caféganger die ons als lezer rechtstreeks aanspreekt lijk of dat we effectief het café zijn binnengewandeld. Later verschuift het perspectief dicht naar de twee reizigers, die heel vaak tegen zichzelf praten. Die tekst staat dan ook met aanhalingstekens maar wel tussen haakjes). De anonieme verteller sluit het boek ook af.

Zodra de twee mannen in Los Angeles aankomen en de bus nemen naar Vegas, slaat de stijl helemaal om. Pas op dat moment merk je hoe racistisch en seksistisch deze personages eigenlijk zijn. Het boek is oorspronkelijk gepubliceerd in 1978, een heel andere tijd dan die waarin we nu leven, en dat merk je wel aan het taalgebruik. Ik weet niet of dit boek echt nog van deze tijd is.

Wat ook verwarrend is, is het constant wisselen tussen het Vlaams en het Engels. Sommige dingen worden vertaald, andere termen blijven staan, en je weet nooit of de personages nu écht Nederlands spreken of niet, en wie onze Vlamingen verstaat of niet.

Er zijn ook verschillende rare stukken waarin de personages ofwel dronken zijn ofwel dromen, of misschien zelfs allebei. Er gebeuren rare dingen die ook niet gemakkelijk lezen. Één van de mannen lijkt de geest van een overleden kameraad te zien en er zelfs mee te praten. Voor de rest is het wel duidelijk dat Claus goed kan schrijven, ik had eigenlijk gedacht dat het veel intellectueler zou zijn maar dit is zo simpel als het maar kan zijn - uitgezonderd die rare stukken daar, waar je toch even je gedachten moet bijhouden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten