☆ ☆ ☆
Our Missing Hearts is het derde boek van Celeste Ng dat ik lees, maar deze keer slorpte het verhaal me niet volledig op. Eigenlijk ging het best goed, tot ik deel twee bereikte en het vertelperspectief volledig verschoof.
We leven in een alternatieve wereld in Amerika, een land dat zich bedreigt voelt door Chinese invloeden (alles is waarschijnlijk een verwijzing naar de Trump-administratie). De regering maakt enkele drastische beslissingen, onder de grote noemer PACT: hiermee wilt ze komaf maken met alle buiten-Amerikaanse invloeden. Het is een andere dystopie dan in Het Verhaal van de Dienstmaagd, maar het doet er best wat aan denken. Ze gaan zelfs zo ver dat ze kinderen weghalen bij hun Aziatische ouders zodat ze op een "normale" en "puur Amerikaanse" manier kunnen opgroeien.
Dichter Margaret Miu ziet zichzelf plots uitgeroepen als grote inspiratiebron voor de verzetsstrijders. Het had eigenlijk eender welk gedicht van eender welke dichter kunnen geweest zijn; het is puur toeval. Om ervoor te zorgen dat haar zoon Bird tenminste nog bij haar man kan blijven, duikt ze zelf onder.
In het eerste deel lezen we hoe Bird, ondertussen wat ouder, op zoek wil gaan naar zijn verdwenen moeder. Eens hij haar vindt, neemt Margaret het vertelperspectief over, en hier valt het boek een beetje als een pudding in elkaar met een aaneenschakeling van "tell" in plaats van "show". Margaret vertelt hem de hele geschiedenis en we zitten de hele tijd als toeschouwer in een aula mee te luisteren naar haar relaas.
Het enige interessante is eigenlijk hoe ze bibliothecarissen laat opdraven als een nieuw soort Ondergrondse Spoorweg, met als missie de "ontvoerde" kinderen te herenigen met hun ouders, met briefjes die tussen de boeken in de inleverschuiven heen en weer gaan.
Het is uiteraard allemaal verschrikkelijk wat ze verteld, maar Celeste Ng slaagt er niet echt in ons mee te krijgen. Het is een heel politiek geladen verhaal over een wereld die we ons moeilijk kunnen voorstellen, hoewel het toch universele thema's bevat zoals racisme, vooroordelen, het ouderschap (en moederschap in het bijzonder zoals in al haar boeken), en kinderen op zoek naar hun identiteit en plaats in de maatschappij. En de grote finale, het grote plan van Margaret, waarmee ze een grote verandering wil teweegbrengen, wordt best indrukwekkend voorgesteld, maar heel realistisch lijkt het ook weer niet. Zo blijf je op het einde met het gevoel zitten van, is het dat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten