vrijdag 31 maart 2023

Recensie "The King of Shadows" - Robert McCammon

* * * *
"The King of Shadows" van Robert McCammon is het achtste deel in de reeks over probleemoplosser Matthew Corbett. Hij noemt zich zo, omdat de term privédetective nog niet bekend was rond het jaar 1700. Na zeven andere boeken heeft Matthew al heel veel meegemaakt, en dit nieuwe deel bouwt verder op zijn eerdere avonturen en de vijanden die hij daar tegenkwam.

Het genre heet historische suspense. Matthew neemt afscheid van zijn geliefde Berry, die hij in het vorige boek heeft gered en die nu terug naar New York vaart. Zelf gaat hij aan boord van een schip richting Venetië, samen met professor Fell, die tot nu toe een beetje de Moriarty was in tegenstelling tot Matthews Holmes. Fell heeft een persoonlijke missie, maar al snel blijkt hij niet de grootste vijand te zijn. Want de reis verloopt uiteraard niet zonder problemen!

De groep belandt op een vulkanisch eiland in de buurt van Sardinië, waar het voor Matthew Corbett al snel duidelijk wordt dat de lokale bevolking niet werkelijk is wie ze blijken te zijn. Samen enkele geesten uit zijn verleden probeert Corbett de mysterieuze sluiers te ontwarren.

McCammon neemt in dit boek de tijd om zijn antagonisten een achtergrondverhaal te geven. Hij geeft hen een reden om te zijn wie ze zijn. Dit vind ik een grote meerwaarde, want het boek begon pas echt interessant te worden met de grote flashback naar de jeugd van Cardinal Black, het personage dat in het vorige boek de centrale slechterik was. Ik zeg wel eens vaker dat iedereen de held is in zijn eigen verhaal, ook de schurken, en Black is daar zeker een goed voorbeeld van. Ook nieuwkomer Maccabeus DeKay krijgt een ontstaansgeschiedenis mee, hoewel naar mijn persoonlijke smaak iets minder geslaagd.

Centraal in het boek staat de strijd tussen goed en kwaad, maar ook hoe die zaken niet altijd even zwart-wit zijn. Het mysterie van het eiland zorgt voor verdere spanning; het voelde een beetje als een combinatie van het vreemde eiland in "Life of Pi" en dat uit "The Wicker Man", maar McCammon geeft er toch nog een eigen draai aan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten