"Wij houden van Tsjernobyl" van Svetlana Alexievich ligt aan de basis van de televisieserie "Chernobyl". Letterlijk vertaald heet het boek eigenlijk "Stemmen van Tsjernobyl".
Het is een verzameling getuigenissen van overlevenden die er in 1986 en de jaren daarop bij waren. Het gaat om burgers, militair personeel, overheidspersoneel, familie van rampenbestrijders, wetenschappers, kinderen, ...
Het is het verhaal van Wit-Russen die ondanks alles houden van hun land, maar niet kunnen begrijpen hoe het allemaal zover is kunnen komen.
Wie de televisieserie gezien heeft, zal zeker verschillende verhalen herkennen: de zwangere vrouw van de brandweerman die als eerste ter plaatse was, en die zijn hele lijdensweg bij hem wil blijven; de soldaten die in de verlaten dorpen alle erf- en huisdieren moeten neerschieten; de grafietruimers op het dak van de reactor die er in een beurtrol maar enkele seconden mogen rondlopen; de mijnwerkers die moeten zorgen dat het grondwater niet vervuild geraakt.
Maar er wordt zoveel meer verteld in dit boek, en hoewel na verloop van tijd alle verhalen wat op elkaar beginnen te lijken, is dat net hun sterkte, want daardoor besef je pas dat het over de miserie van een heel volk gaat. De cijfers doen je hoofd duizelen, het zijn feiten waar iedereen zich bewust van zou moeten zijn. Als je het zou vergelijken met ons land, en naar het percentage van de bevolking kijkt dat getroffen zou zijn, dan spreken we over de provincies Limburg en Vlaams-Brabant samen. Dit is geen boek waar je blij van wordt, in tegendeel, maar een perfect boek om je kop uit het zand te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten