Het derde deel in de Odd Thomas-serie, "Brother Odd", vervolgt het verhaal tien maanden na de gebeurtenissen in "Forever Odd" en zestien maanden na die in "Odd Thomas". Na zijn ontmoeting met Datura nam Odd de beslissing om Pico Mundo te verlaten voor wat persoonlijke bezinning in het klooster van de heilige Bartholomew.
Odd verblijft zeven maanden bij de monniken en nonnen voordat we hem weer ontmoeten. Hij vertelt ons in zijn kenmerkende ik-perspectief wat er gebeurt als zijn ongewone leven hem inhaalt in de vorm van een paar bodachs, op de loer in de slaapzaal van de kinderen.
Tijdens zijn verblijf in het klooster heeft Odd al enkele mensen over zijn gaven verteld: geesten zien, bodachs zien en psychisch magnetisme. Dit bespaart Koontz de tijd en energie om Odd over zichzelf te laten vertellen terwijl hij het verhaal vertelt. De relaties met deze mensen zijn al tot stand gekomen en we pakken ze gewoon op in het midden van dit alles.
"Brother Odd" begint als een moordmysterie: een van de broeders wordt vermist en werd vermoedelijk vermoord. Daarom doet het boek me altijd denken aan Umberto Eco's "De Naam van de Roos", een historisch moordmysterie dat zich afspeelt in een Italiaans klooster in het jaar 1327.
Odd gaat op zoek naar de vermiste broeder, maar ook naar de persoon die hem mogelijk heeft vermoord. We volgen Odd door het klooster en ontmoeten de sleutelfiguren die ik noemde, zoals broeder Knuckles, zuster Angela, broeder John en mijn favoriet: Rodion Romanovich. Deze in Rusland geboren Hoosier-bibliothecaris (de roepnaam voor een inwoner van de Amerikaanse staat Indiana) is de bron van een geweldige dialoog. De willekeurige feiten uit Indianapolis vervelen nooit, omdat het ritme tussen Rodion en Odd totaal hypnotiserend is. Je gaat constant heen en weer tussen Rodion beschouwen als een goede kerel of een slechterik, en dat is precies wat hem zo'n geweldig personage maakt.
Het moordmysterie verandert al snel in een monsterverhaal wanneer er speciale entiteiten opduiken. Het boek krijgt hierdoor een heel vreemde sfeer. Hoewel het verhaal van Odd tot nu toe misschien iets is dat in het echte leven zou kunnen gebeuren, betreden we hier het rijk van de fantasie, ook al is de fantasie in wezen erg geworteld in de wetenschap.
“Brother Odd” zit vol met zeer emotionele scènes. Koontz doet meesterlijk werk door de juiste snaren te bespelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten