Recensie "Odd Hours" ("De Ziener") - Dean Koontz

* * *
In "Odd Hours" van Dean Koontz, het vierde boek in de reeks over Odd Thomas, ontmoeten we onze held een maand na zijn avontuur in "Brother Odd" in het havenstadje Magic Beach. Op de pier krijgt Odd een visioen over een toekomstige apocalyptische gebeurtenis. Hij botst als bij toeval op een aantal mannen die van plan zijn enkele nucleaire wapens in te voeren om een paar steden op te blazen. Op de pier ontmoet Odd ook de jonge vrouw Annamaria, aan wie hij belooft dat hij voor haar zal sterven om haar te beschermen.

Ik vind de sfeer van het boek best leuk, maar qua verhaal vind ik het een beetje tekort schieten. Er zijn zoveel onbeantwoorde vragen, alsof dit boek slechts de eerste helft is van een echte, ouderwetse roman. Ik waardeer dat Koontz echt van deze serie houdt, maar het lijkt me dat hij dit boek, in tegenstelling tot de voorgaande delen, teveel als een serie schrijft in plaats van individuele romans met op zichzelf staande verhaallijnen.

Het nieuwe personage Annamaria is een raadsel. Er is geen enkele hint die haar identiteit kan ontrafelen. Ik hou van haar karakter, ik herken iets van andere mysterieuze heldinnen in haar, maar er is gewoon te weinig informatie om echt een connectie met haar te krijgen. 

De scène op de pier was erg verwarrend. Vanaf het moment dat Odd in het water springt, had ik moeite om me de scène te visualiseren en bij te houden waar Odd en de schurken zich bevonden. Ik kon me niet voorstellen hoe die pier eruit zag, dus ik was blij toen hij in die rubberboot stapte en het verhaal verder ging. Het stoort me een beetje dat het boek met die scène begint. Het is pas das daarna dat er vaart in het verhaal komt.

De hond Boo verdwijnt naar de achtergrond, en Sinatra is ook niet zo'n gedenkwaardige aanwezigheid als Elvis, hoewel hij een heel belangrijke rol speelt in een verhaal dat veel meer op actie gericht is dan de vorige delen in deze reeks, en bijna leest als een thriller. Odd is hier echt aan het veranderen. Hij is meedogenlozer geworden, meer een volgeling van het oude gezegde het doel heiligt de middelen. Maar eigenlijk worden die keuzes hem opgedwongen. In de eerste "Odd Thomas" zie ik hem niet als een man die iemand zou neerschieten. Hij zegt zelfs meerdere keren dat hij een hekel heeft aan wapens. Maar nu lijkt het gebruik veel te gemakkelijk voor hem, hoewel hij duidelijk heel veel spijt heeft van de middelen die hij moet gebruiken om het doel te bereiken. Hij vindt geen vrede in de boodschap dat je soms geen andere uitweg hebt dan geweld te gebruiken tegen andere, gewelddadige tegenstanders. Het vreet hem op, en dat maakt het personage Odd Thomas net zo goed.

Er waren een aantal zeer goede, grappige en vaak raadselachtige dialogen. Het is het soort schrijven dat ik leuk vind. Zoals ik al zei, de sfeer was goed, deed sterk denken aan eerder werk van Koontz. Er is een duidelijk verschil tussen dit soort romans en zijn thrillers. Ik geef zeker de voorkeur aan deze, mysterie boven actie met een vleugje paranormale, hoewel er soms iets teveel actie was, en te weinig verklaringen voor alle vreemde dingen die de revue passeren.

Het voelt alsof de wereld van Odd zich uitbreidt. Het is niet langer beperkt tot dit kleine, fictieve stadje Pico Mundo; dat is het niet meer geweest sinds "Brother Odd". Het verspreidt zich en er worden op zoveel niveaus verbindingen gelegd. Je moet je gewoon mee laten drijven met dit boek zonder al te veel na te denken, en je verder laten leiden naar de volgende delen in de reeks.