De horrorverhalen van Thomas Olde Heuvelt zijn een plezier om te lezen. Met grote invloeden van Stephen King weet hij je goed te boeien met een langzame opbouw die je rillingen bezorgt. In zijn laatste boek, November, neemt hij ons mee naar een gemeenschap in de buurt van Seattle, Washington. Het is fijner om te lezen over een locatie dichter bij huis, zoals hij gebruikte in Hex en Orakel omwille van de betere herkenbaarheid, maar Bird Street komt met een tof kaartje en personagelijst die me deden denken aan Under The Dome van Stephen King.
Het wordt al snel duidelijk: er is iets vreemds gaande op Bird Street. Een hoog hek met prikkeldraad versperd de toegang tot het aangelegen bos. Alle bewoners zijn succes- en talentvol, en alles loopt altijd op wieltjes. Ze slagen in alles wat ze ondernemen. Ze hebben het geluk duidelijk aan hun kant.
Alleen in de maand november keert het tij en beginnen de pech en depressies elkaar snel op te volgen. De tieners voelen ook dat er iets met hun ouders aan de hand is. Thomas Olde Heuvelt onthult het mysterie stapvoetsgewijs, met een meesterlijk gevoel voor ritme. Regelmatig smijt hij een "vieze" scène in je gezicht. De hoofdstukken zijn verdeeld over de vier leden van het gezin Lewis (vader Ralph, moeder Luana, dochter Kaila en zoon Django) en het perspectief wisselt regelmatig, meestal op cliffhanger-momenten waarop je eigenlijk liever verder zou willen lezen over het personage dat je net nog aan het volgen was.
Ik probeer niet teveel te verklappen over het bovennatuurlijke element in dit boek, maar het deed me wel wat denken aan De Noodzaak van Stephen King. Het is een spannend verhaal waarbij je getuige bent van hoe de dingen grandieus kunnen mislopen door de foute beslissingen van de personages.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten