☆ ☆ ☆ ☆
Het vierde boek in de reeks De Grijze Jager van John Flanagan heet De Dragers van het Eikenblad. Het is een heel indrukwekkend deel van deze avonturenreeks, waar de focus verschuift van hoofdpersonage Will naar zijn mentor Halt.
In het vorige deel, waren Will en Evanlyn, stiekem de dochter van koning Duncan van Araluen, gevangen genomen door de Skandiërs, het Scandinavische Vikingvolk in deze fantasiereeks. Jarl Erak helpt hen ontsnappen, maar dan wordt Evanlyn ontvoerd door een paardenvolk uit het Oosten, de Temujai. Ze ontdekken dat dit volk op oorlogspad is en de wereld wil veroveren. Eerst willen ze de schepen van de Skandiërs in handen krijgen, om dan uiteindelijk naar Araluen te varen.
Wat volgt is een samenwerking tussen twee vijanden om samen een derde partij het hoofd te kunnen bieden. Halt speelt hier een grote rol bij, die de leiders van de Skandiërs op meesterlijke wijze weet te overtuigen om hun instinct te negeren en zijn advies en hulp te aanvaarden.
Ik vond het een heel hoog Lord of the Rings-gehalte hebben. "Battle of Helm's Deep"-stuff. Veldslagscènes zoals bij Braveheart. Flanagan schrijft hier een fantastische choreografie zonder dat het saai wordt. Hij verandert van perspectief op de juiste momenten net om het interessant te houden.
Wat vooral opvalt is de groei van alle personages. Zowel Will als zijn beste vriend Arnaut die ouder, wijzer en krachtiger worden in wat ze doen. Halt, die meer en meer naar hun ideeën en voorstellen begint te luisteren, hen meer vertrouwt en respecteert. Erak die meer leert over het leiderschap. En dan is er Evanlyn/Cassandra die meer wil zijn dan gewoon een prinses en ook toenadering zoekt tot Will en ervoor zorgt dat hij de kans krijgt om dicht bij haar te blijven met een nieuwe functie, maar hij kiest toch trouw voor het pad van de Grijze Jager, wat bij haar niet in goede aarde valt (maar volgens mij Arnaut wél best zint...). Dit krijgt zeker nog een staartje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten