Review "The Dovekeepers" - Alice Hoffman

* * * *
"The Dovekeepers" van Alice Hoffman is een moeilijk boek om in te geraken. Het vertelt over vier Joodse vrouwen in het jaar 70 na Christus. We beginnen met Yael, die moet vluchten bij een aanval van de Romeinen op Jeruzalem. Zo start ze een affaire met Ben Simon, wiens vrouw ziek is. Yael's vader geeft haar de schuld van de dood van haar moeder, die in het kraambed is gestorven. Ze wordt opgevangen door Revka. De band tussen ouders en kinderen is een heel groot thema in dit boek.

Gelukkig pikt het verhaal wat op met het tweede vertelperspectief. Revka is een vrouw waar Yael bij terecht komt. Zij is de duivenhoedster, en heeft haar eigen dochter moeten afgeven aan verkrachters, mannen waarop ze nadien wraak nam.

Het derde verhaal is van Aziza, dochter van Shirah die opgroeit als een jongen en met wapens leert omgaan - wat een vrouw volgens hun geloof eigenlijk niet mag. Ook haar verhaal is boeiender dan dat van Yael.

Het vierde verhaal is dat van Shirah, die van haar moeder de geheimen van de toverkunst en drankjes brouwen leert kennen. Het boek staat dan ook vol met planten, bloemen en kruiden, heel veel kleuren, en dieren als uiteraard de duiven maar ook geiten en leeuwen. Om eerlijk te zijn had ik veel meer van haar verhaal verwacht, omdat ze in de eerdere verhalen ook aanwezig is en als een zeer sterke vrouw naar voor komt die iedereen te slim af is en altijd wel iets achter de hand houdt.

Elk nieuw vertelperspectief keert terug in de tijd zodat we de geschiedenis van de vrouw in kwestie leren kennen. Die geschiedenis pikt uiteindelijk de draad op van het vorige verhaal, om dan telkens een stukje verder te gaan.

De setting van het boek is een geschiedkundig geregistreerde aanval door een Romeins legioen op het fort in Massada, waar negenhonderd Joden toevlucht zoeken. De uitkomst van deze aanval is dus geweten, maar het is beter om niet op voorhand dingen te gaan opzoeken als je verrast wil worden. Het is immers een heel emotioneel geladen einde.

Na de aanval springen we vier jaar in de toekomst, wanneer Yael vertelt wat er precies gebeurd is en hoe ze de aanval hebben overleefd. Het boek leest bijna Oud-Testamentisch, met veel verwijzingen naar Mozes, de Exodus, de Ark des Verbonds, Abraham die zijn zoon opoffert, de vernietiging van Sodom, ... maar ook een kleine verwijzing naar de onthoofding van Johannes de Doper. Geloof is een ander groot thema in het boek, maar het is soms moeilijk om te lezen over personages die de verhalen in het Oude Testament letterlijk nemen als werkelijk geschiedkundige gebeurtenissen.

Maar dat zijn kleine details. Het is vooral een boek over de kracht die vrouwen hebben, hoe ze overleven, hoe ze omgaan met liefde die zowel een zegen als een plaag kan zijn. Heel mooi geschreven maar niet altijd even makkelijk leesbaar. Het is een knap boek waar heel veel research bij te pas kwam, maar het kon me maar voor een deel bekoren.