* * *
"In eer en geweten" van Veerle Maebe is toevallig op mijn radar gekomen. Ik was eigenlijk op zoek naar haar boek "Het Dorp" en zag toen dat ze ook dit had geschreven. Het leek me wel interessant, gezien mijn job op de politieschool, en het feit dat één van de procureurs soms les geeft bij ons!
Het boek bevat anekdotes van twaalf procureurs. Verhalen over verschillende soorten strafzaken, misdrijven, politie-interventies... Gaande van diefstallen, drugs, (poging tot) moord, zedenmisdrijven, kindermishandeling, mensenhandel, verwaarlozing van dieren...
Het boek opende mijn ogen, want ik had eigenlijk totaal geen idee wat de job van procureur precies inhield. Het is veel meer dan alleen de functie van "openbare aanklager" in de rechtbank zoals je vaak in Amerikaanse films en series ziet, en waar ik een beetje de vergelijking mee maakte. Langs de ene kant zijn ze bijna menselijke computers, want ze moeten blijven doorgaan, ongeacht wat ze op hun pad tegenkomen, maar dat kan soms heel zwaar zijn door al het leed dat daarmee gepaard gaat. Er is een beperkt aantal procureurs in ons land, waardoor ze ook een vaste beurtrol hebben wat betreft nacht- en weekenddiensten. Als je dan leest dat ze dit moeten combineren met een gezinsleven, en die specifieke nachten dan in de logeerkamer of de zetel doorbrengen en om de vijf minuten opgebeld worden, dan is dit toch een job die ik nooit zou willen uitvoeren!
Als je diepgaande "real crime" verwacht, zal dit boek je wel teleurstellen. Dat is ook niet de opzet. "In eer en geweten" beschrijft hoe deze twaalf mensen, die veel meer zijn dan alleen hun job, geconfronteerd worden met allerlei zaken waar de gemiddelde mens nooit mee in contact zal komen. Ze vertellen relatief oppervlakkig over deze zaken. Hoe alles uiteindelijk afgelopen is, kom je niet te weten. Hoe de vork precies in de steel zit, wat de verdachten precies bezielde, dat komt in dit boek niet aan bod. De focus ligt op de gedachten en gevoelens van de procureurs.
Na verloop van tijd klinken alle "vertelstemmen" hetzelfde, en regelmatig vertellen ze ook dezelfde dingen, waardoor je soms niet meer weet naar welke procureur je precies aan het luisteren bent en eventjes naar de koptekst moet kijken om je eraan te herinneren in welk hoofdstuk je zit. Maar je ontdekt wel wat voor verscheidenheid aan smeerlapperij er leeft in ons land, en je houdt het niet alleen voor mogelijk tot welke dingen sommige mensen in staat zijn, noch hoe egoïstisch, narcistisch en hebberig ze zijn, maar ook hoe makkelijk het is om zelf ergens slachtoffer van te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten