* * *
Ik heb ondertussen al verschillende boeken van Margaret Atwood gelezen, en "Bodily Harm" is weer eens iets compleet anders. Heel kort gezegd is dit het verhaal van een vrouw, een journaliste, die borstkanker krijgt, wat haar leven op onverwachte wijze een compleet andere wending zal geven.
Ik keek enorm uit naar een (voor mij) nieuw boek van Atwood, maar het slaagde er niet in mij volledig te bekoren. Het begon nochtans veelbelovend, maar daarna duurde het tot de laatste 50 pagina's vooraleer ik volledig in het verhaal zat.
Atwood speelt enorm met de chronologie van het verhaal: stukken in het heden afgewisseld met flashbacks, maar het is niet altijd even duidelijk wanneer een bepaald stuk zich precies afspeelt. Je moet als lezer dus wel bij de les blijven.
Er zijn bepaalde trucjes om dit bij te houden. Atwood gebruikt een in literaire kringen vaak terugkerende techniek van geen aanhalingstekens rond haar dialogen te plaatsen wanneer het flashbacks zijn. Soms lees je dan iets verkeerd en verwar je een zin van de verteller voor die van een personage. Persoonlijk vind ik dat nog steeds maar niets, hoewel ik het meer en meer tegenkom in geprezen boeken. Voor de scènes die zich in het heden afspelen, gebruikt ze wel aanhalingstekens.
Ik geraakte maar moeizaam door het boek. Rennie vertrekt naar St. Antoine, een eiland in de Caraïbische Zee, om een toeristisch reisverslag te schrijven. Daar vraagt een vrouw, Lora, of ze voor haar een pakje kan ophalen. Op haar hotelkamer ontdekt Rennie dan dat er een vuurwapen in zit. Langzaamaan geraakt ze betrokken in een politiek spelletje op deze eilanden.
Er passeren ook verschillende mannen de revue. Om te beginnen is er Jake, die haar verlaat omwille van haar borstkanker. Daarna zijn er nog Daniel, de chirurg die haar opereert, en Paul, eilandbewoner. Ik had heel veel moeite om hen te plaatsen in het verhaal omwille van die chronologie. Terwijl Rennie een scène met Paul beleeft, in het heden dus, zal ze terugdenken aan gelijkaardige situaties met Jake of Daniel in het verleden.
De relaties met deze mannen staan centraal in dit boek, en daarmee ook de zoektocht van Rennie naar iemand die haar neemt zoals ze is, inclusief alle gebreken. Op zich had het een interessant verhaal kunnen zijn, maar persoonlijk vind ik de manier waarop het allemaal uitgewerkt is nogal chaotisch overkomen. Gelukkig maakt het einde heel veel goed, en krijg je eindelijk een moment waar je volledig met Rennie en de situatie waarin ze terecht komt kan meeleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten