"Kelvin and the Infamous Machine" is onderverdeeld in hoofdstukken. Er is eerst een lange intro, waarvan ik liever had gezien dat het een speelbaar deel van het verhaal zelf was: Dr. Lupos vindt een tijdmachine uit, iedereen lacht hem uit omdat het eruit ziet als een douchecabine, dus hij gaat terug in de tijd om de geschiedenis te kapen. In het eerste hoofdstuk is hij verantwoordelijk voor het doof maken van Beethoven, dus ik moet hem achterna reizen en de componist het idee geven voor zijn 5e symfonie. Daarna is Isaac Newton het volgende slachtoffer, en uiteindelijk Leonardo da Vinci.
Het is een gek, leuk maar ook klein spel dat me vier uur bezig hield om Beethoven te inspireren, een appel op Newtons hoofd te laten vallen en Mona te laten lachen. Perfect voor tussendoor gamen als je je geest een pauze wilt geven van het zware puzzels oplossen. Dit zijn eigenlijk allemaal inventarispuzzels, maar je moet ook wel met een paar mensen praten. Ik hou van de humor van dit spel, en hoe het zichzelf belachelijk maakt (bijvoorbeeld wanneer Kelvin een brandende kaars in zijn rugzak stopt). De dialoog en stemmen zijn goed, maar ik heb liever dat de dialoogkeuzes verdwijnen als je ze eenmaal hebt gekozen; hier kun je steeds hetzelfde blijven vragen.
Dit tijdspringende avontuur deed me meer dan eens aan "Day of the Tentacle" denken. De finale lijkt een beetje op die van "Curse of Monkey Island". Ik hield ook van de cameo van "Doctor Who". Een paar keer waarbij ik heel hard moest nadenken, en dan natuurlijk per ongeluk op het antwoord struikelde. In feite Kelvin-stijl. Het enige wat ik niet leuk vond, was dat Kelvin zo langzaam liep. Gelukkig kun je dubbelklikken op de uitgangen voor een beetje sneller reizen. En gelukkig zijn er ook niet zoveel schermen om doorheen te zoeken, hoewel hun aantal zich met elk hoofdstuk uitbreidt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten