"Tot Stof Vergaan" van Tami Hoag is niet de psychologische thriller zoals op de cover staat vermeld, maar eerder een intrigerende politie-detective, aangenaam om te lezen maar niet echt diepgaand, met spijtig genoeg heel veel typefouten in mijn editie.
"The Time Machine" van H.G. Wells was een interessant klassiek tussendoortje dat me aangenaam verraste met de hoeveelheid details in beschrijvingen van omgevingen, voorwerpen en personen, tal van spannende plotwendingen maar misschien met een iets te opvallende morele boodschap.
"De Kolibrie" van Sandro Veronesi is een boeiend en fris verhaal over het échte leven, een puzzel verspreid doorheen de decennia die je zelf aan elkaar moet lijmen (benieuwd hoe je het verhaal ervaart als je alle hoofdstukken chronologisch zou lezen), gebruik makend van verschillende vertelmanieren zoals brieven, telefoongesprekken, e-mails en tekstberichten, over relaties tussen mensen en over schuldgevoelens.
"De Bromance Boekenclub" van Lyssa Kay Adams heeft netjes opgebouwde hoofdstukken maar inhoudelijk levert het niet wat het concept belooft. Een standaard liefdesroman met nauwelijks humor maar vol mannen als lustobjecten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten