Je vliegt door "De Kolibri" van Sandro Veronesi. Ik las het boek van 13 tot en met 21 november en genoot van elk moment.
Dit boek staat geagendeerd voor de leesclub van de bibliotheek van Genk op 27 februari. Eerst stond die er al op voor januari, daarom dat ik hem nu al wou lezen.
Maar de kans bestaat dat ik hem opnieuw ga lezen, maar dan op een andere manier. De hoofdstukken in dit verhaal springen heen en weer in de tijd. Ik vraag me af hoe het zou zijn om ze in chronologische volgorde te lezen. Dus dat ga ik misschien nog wel doen tegen dat de leesclub samenkomt.
"De Kolibrie" is de bijnaam van Marco Carrera. Dit verhaal gaat dan ook over zijn leven. Maar ook over zijn ouders, zijn andere familieleden, en de vrouwen waarmee hij een relatie heeft. Het gaat over het échte leven, en het is heel bijzonder van Veronesi om dit zo fris en boeiend over te brengen.
Veronesi gebruikt hiervoor verschillende verteltechnieken. Zo is er de gebruikelijke vertelstijl in de derde persoon. Marco wordt steeds met voor- én achternaam aangehaald. Dan is er een variatie op, waarop we diep in Marco zelf zitten, en het hele hoofdstuk eigenlijk uit één lange zin bestaat. Onze eigen gedachten zijn immers ook niet afgebakend door nette punctuatie. Veronesi gebruikt ook brieven en e-mails die de personages naar elkaar sturen. Zelfs SMS of WhatsApp-berichtjes komen aan bod, met dezelfde grafische weergave zoals je ze op je smartphone ziet. En dan zijn er nog de telefoongesprekken, pure dialoog tussen de twee partijen. De variatie tussen deze vertelvormen maakt het boek zo licht en aangenaam. Het zijn ook 46 korte hoofdstukken, verspreid over 323 pagina's, gevolgd door een nawoord waarin Veronesi wat uitleg geeft over de dingen die hij in zijn verhaal gebruikt heeft.
Een groot thema in dit boek, naast relaties (zowel familie als liefde), is schuld. Andere mensen de schuld van iets geven, maar ook jezelf, en vooral dat laatste. De verantwoordelijkheid op je nemen, terwijl dat eigenlijk niet nodig is. Marco Carrera is een opmerkelijk man die veel heeft meegemaakt, en zijn verhaal laat je niet onberoerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten