"De Bromance Boekenclub" van Lyssa Kay Adams start anders dan verwacht. Geen groep klungelige vrienden die besluiten samen te komen en te proberen vrouwen te versieren door tips te verzamelen uit liefdesromans. Nee, de boekenclub bestaat al lang en heeft tal van leden. Hoofdpersonage Gavin Scott komt er toevallig bij uit dankzij collega's uit de sportwereld (zelf is hij professioneel honkbalspeler) wanneer hij ruzie met zijn vrouw heeft en ze over scheiden praat.
Gavin en Thea zijn echter niet zo'n sympathieke personages en eigenlijk zei ik na een aantal hoofdstukken al, oké, ga dan maar uit elkaar, dat lijkt het beste voor iedereen. Gelukkig geraakte ik na verloop van tijd aan hen gehecht. Maar toch kunnen ze nog serieus overdrijven.
De hoofdstukken zijn netjes opgebouwd en wisselen van perspectief zoals het hoort. Ook al start een hoofdstuk vanuit het standpunt van Gavin of Thea, als de andere partij aan bod komt, wordt dit afgescheiden van de rest door een witregel. Dit is iets waar in veel boeken geen aandacht aan wordt besteed, en spreekt hier in het voordeel van de auteur. Af en toe komt er dan nog een hoofdstuk uit de liefdesroman die de boekenclub Gavin laat bestuderen. Op zich niets mis mee, maar de gebeurtenissen in die roman sluiten toch iets te nauw aan bij wat er zich tussen Gavin en Thea afspeelt. Het is een te opvallende kopie die te gefabriceerd en te gemakkelijk overkomt.
Daarnaast is het boek minder grappig dan ik had verwacht. Er komt nauwelijks humor aan bod. Ofwel is het mijn soort humor niet, en erger ik me gewoon aan wat andere mensen misschien wel grappig vinden. Het concept had een geweldige romantische komedie kunnen zijn. Nu draait het alleen om de romantiek. "De Bromance Boekenclub" is gewoon zelf een liefdesroman die de nadruk legt op knappe maar domme mannen, fysieke aantrekkingskracht, lust en sex. De liefde zelf? Na de laatste bladzijde weet ik nog steeds niet waar de liefde tussen Gavin en Thea op gebaseerd is. Ze zijn toevallig samen gekomen, zijn door een onverwachte zwangerschap samen gebleven, hebben gewoontes ontwikkeld en zullen nu verder bij elkaar blijven vooral omdat ze niet naar mekaar kunnen kijken zonder de kleren van elkaars lijf te scheuren. Ik geef ze nog een jaar en dan zal er wel een nieuwe ruzie ontstaan.
Maar dat is puur inhoudelijk. Het boek zelf is vlot geschreven - ik las het op een week uit, van 21 t.e.m. 28 november - goed gestructureerd, maar blijft meer op vrouwen gericht. Mannen zoals ik vereenzelvigen zich niet met de gespierde dommekrachten die toevallig geleerd hebben boeken te lezen maar het vooral nog steeds van hun lichaam moeten hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten