"De zoon van de verhalenverteller" van Pierre Jarawan is een kleurrijk boek. Ik ken geen ander verhaal waar alle verschillende kleuren zo vaak aan bod komen. Ook de zon is alomtegenwoordig, bijna in ieder hoofdstuk. Het verhaal speelt zich grotendeels af in Libanon, de cederstaat, dus deze bomen en hout op zich zijn ook doorheen de beschrijvingen verweven. Alles draait om een groot geheim, en er is speciale aandacht voor de vingers, handen, schouders en harten van mensen.
Samir El-Hourani is geboren in Duitsland, met Libanese vluchtelingen als ouders. Enkele jaren later komt zijn zusje Alina ook ter wereld. Als Samir acht jaar is, verdwijnt hun vader plotseling. Samir blijft vol vragen zitten, zijn verdere leven wordt hierdoor getekend en hij kan zich met niemand binden. Hij start een zoektocht naar zijn vader. In Libanon, een land waar hij nog nooit geweest is, komen de puzzelstukken samen. Tussendoor praten Jarawans personages over de politieke situatie in Libanon, om alvast wat achtergrond te schetsen. Heel handig voor lezers die er niets van kennen, en het komt ook niet belerend of saai over. Hoewel het toch moeilijk is om de verschillende partijen en hun ideologieën uit elkaar te houden. Libanon heeft dan ook 18 verschillende 'godsdienstvolkeren'.
Het boek bestaat uit drie delen. Deel één wordt best chronologisch verteld en gaat over Samirs kindertijd. Jarawan maakt hier wel gebruik van flashbacks. Dit deel leidt tot de verdwijning van vader Brahim.
In deel twee wisselen de hoofdstukken in het heden - verteld in tegenwoordige tijd - zich af met de hoofdstukken in het verleden - verteld in de verleden tijd. Samir is in Libanon op zoek naar zijn vader, en tussendoor lezen we hoe zijn leven zonder vader in Duitsland verder verliep.
Deel drie speelt zich eigenlijk volledig in het heden af. De hoofdstukken worden chronologisch verteld in een direct vervolg op deel twee, maar tussendoor lezen we aantekeningen in het dagboek van Brahim. We zien wat Samir ontdekt stilletjes aan gelijk begint te lopen met wat er in het dagboek gebeurt.
Het hele boek wordt verteld door een zeer zintuiglijke ik-verteller. Niet alleen de kleuren komen aan bod maar ook alle natuurelementen, fauna en flora, en naast hout ook nog andere verschillende materialen, waarvan de meeste ook regelmatig terugkomen zoals marmer en leer. Het verhaal speelt zich af tussen de zee en de bergen, als er geen nevel is dan schijnt de zon overal, er zijn hagedissen, dromedarissen maar ook veel vliegen en muggen, en overal zijn er geheimen.
Het boek gaat over obsessies: liefde, zoeken naar een verloren iets of iemand, maar ook oorlog omwille van godsdienst. Maar uiteraard gaat het boek ook over het vertellen van verhalen, met in de eerste plaats Brahim die Samir als kind verhalen vertelt die in Samirs zoektocht later heel belangrijk blijken te zijn. Ieder mens heeft zijn eigen verhaal, maar niet iedereen is een open boek. Vaak zijn er verborgen hoofdstukken, andere perspectieven, die om een of andere reden geheim blijven. De zoektocht naar waarheid is dan ook een groot thema in dit boek, met als grote vraag of die werkelijke waarheid ooit wel gevonden kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten