* * * * *In de loop van de jaren zijn er veel spellen verschenen met "
Call of Cthulhu" in de naam, zoals bijvoorbeeld "
Shadow of the Comet" en "
Prisoner of Ice", die ik eigenlijk nog nooit heb gespeeld en waar ik nu wel benieuwd naar ben. In 2018 kwam er een nieuw spel uit dat op zich "
Call of Cthulhu" heet, en het is heel verslavend.
Het is geen typische point 'n click maar een explorerend horroravontuur dat zich afspeelt in het jaar 1924. Je speelt als hoofdpersonage Edward Pierce. Je bent een privédetective dringend op zoek naar goede zaken. De vader van Sarah Hawkins komt naar je kantoor. Sarah is gestorven in een brand, samen met haar man en zoontje. Maar hij vermoedt dat er iets meer achter zit, en vraagt je om het te onderzoeken. Je reist naar Darkwater, een oud haveneiland dat gloriedagen kende tijdens de walvisvaart rond het jaar 1800, tot er geen walvissen meer overbleven, de bewoners jaren van hongersnood doormaakten, tot ze in 1847 een laatste, bijna mythologische, gigantische vangst binnenhaalden waar nog steeds verhalen over worden verteld.
Je bekijkt de spelwereld rechtstreeks vanuit de ogen van Edward. Alleen in de tussenfilmpjes zie je Edward zelf. Een groot deel van het spel is praten met de bewoners van Darkwater. Daarnaast is het exploreren geblazen. Elke locatie bevat tal van hotspots die je meer vertellen over de geschiedenis van Darkwater. Je vindt ook aanwijzingen met betrekking tot de zaak die je onderzoekt. En je vindt ook dingen waardoor je bepaalde eigenschappen kunt verbeteren. Er zit dus een soort RPG-functie in het spel, maar die stelt niet veel voor. Zo kun je bijvoorbeeld medische literatuur verzamelen zodat Edwards kennis verhoogt en hij extra commentaar kan geven op dingen die hij ziet. Zonder die boeken ga je dus niet alle info uit het spel kunnen halen. Op dezelfde manier kun je je mensenkennis verbeteren, je eloquentie, je onderzoekstechnieken, en ook je kennis van het occulte. Zo kreeg je meer dialoogopties als je met mensen praat, en ga je ook sneller verborgen voorwerpen vinden.
Maar dat is een tweesnijdend zwaard, want hoe meer occulte dingen je verzamelt, hoe sneller je mentale gezondheidsmeter zakt. Naarmate het spel vordert, begint Edward zijn verstand te verliezen en te hallucineren. Je krijgt echt bizarre dingen te zien, "Silent Hill" waardig. Tegen het einde aan komen er meer actie-elementen aan bod. Zo moet je een monster proberen te slim af te zijn, ontsnappen uit een instortend gebouw, en een troep mensen ofwel proberen te ontwijken ofwel neer te schieten.
De finale confronteerde me met drie keuzes, maar uit de screenshot die ik voor deze blog zocht, leid ik af dat er meerdere mogelijk zijn als je meer verborgen dingen hebt gevonden. Gelukkig is dit het laatste ding dat je doet, net nadat het spel voor de laatste keer automatisch opslaat, dus na afloop kun je snel die laatste save laden en kijken wat de twee andere keuzes teweeg brengen. Er is immers maar één keuze die de titulaire Cthulhu, een mythologisch monster oorspronkelijk verzonnen door horrorauteur H.P. Lovecraft, eindelijk in beeld brengt. Ik heb me één keer rot geschrokken bij een onverwachte
jump scare. Zelfs Nele had toen door dat er iets mis was. Ik speelde het spel van 4 t.e.m. 17 november en bracht in totaal 13 uur door in deze Lovecraftiaanse wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten