3D: Drie Dagen Daan

Het is ochtend op de zondag tussen Kerstmis en Nieuwjaar, traditiegetrouw de dag van het kerstfeestje van de family Nys. Mijn zus en schoonbroer werken allebei in de Colruyt, en zondag is daardoor hun enige vrije dag om samen iets te doen.

Ik ga Daan halen bij zijn mama. Hij laat zijn kerstcadeautjes zien; een drakenkasteel, een Minions kleiset, een raceauto op afstandsbediening, ... Wat heeft die jongen toch geluk, want straks gaat hij weer een boel leuks erbij krijgen.

Bij mijn ouders thuis zit Daan vol ongeduld te wachten op zijn meter. Hij heeft de cadeautjes onder de boom al geteld en is eigenlijk teleurgesteld in het aantal. Achteraf blijkt natuurlijk wel dat ongeveer 1/3 van de buit voor hem is. "Eindelijk" komen mijn zus en schoonbroer binnen, en het duurt niet lang of we zitten in een kringetje aan de kerstboom.

Daan mag één voor één de cadeautjes kiezen en rond laten gaan. Wie weet voor wie het is, zegt stop (we hebben op voorhand naampjes getrokken). Daan weet meteen de juiste eruit te halen; het eerste cadeau is voor hem, een waar dinosauruspark, met 25 dino's, 4 opzichters, een jeep, observatietoren, en een omheining (die in feite de helft van de zogenaamd 85-delige set uitmaakt). Tussendoor krijgt de rest van de familie ook iets om uit te pakken: "Ons Bakboek" van de KVLV voor onze pa, een keukenweegschaal voor mijn zus, een Stanley-gereedschapsset voor mijn schoonbroer, ons ma krijgt een nieuwe broodrooster, en ik zelf de DVD's van de eerste twee "Iron Man" films om mijn Marvel-collectie te vervolledigen (de derde film heb ik tijdens een vorige gelegenheid al eens gekregen) en het boek "The Shepherd" van Ethan Cross. Maar zoals gezegd heeft Daan het meeste uitpakwerk: een zelf uit te houwen skelet van een T-Rex (wat uiteraard in de loop van de avond al meteen gebeurt, met de hulp van nonkel René); een nieuw dekbedovertrek, ook met een dinosaurusthema, een Luke Skywalker actiefiguur, en het gezelschapsspel "Waar ben je?", een soort combinatie van "Zeeslag" en "Wie is het?"

Die nacht word ik twee keer wakker. Eerst door een geluid als een ontploffend huis, ergens rond middernacht of zo. Maar dat is normaal, in mijn buurt beginnen ze al een week op voorhand nieuwjaar te vieren. Toch moet ik eventjes denken aan de film "Night at the Museum", waarin het dinosaurusskelet in het Museum of Natural History in New York plots tot leven komt. Ons nieuw uitgehouwen skelet is nog geen tien centimeter groot, maar ik zou toch ook niet graag hebben dat het door ons appartement zit te rennen. De tweede keer dat ik wakker word, is rond 3u, als Daan komt zeggen dat hij zijn knuffel niet meer vindt. Twee redenen waarom ik de volgende ochtend dus blij ben dat Daan tot half negen blijft slapen.

We staan op en beginnen aan de dag. Het belooft een Dino-Dag te worden, wat niet te verwonderen is na gisteren. We spelen bijna constant met ofwel het dinosauruspark, ofwel met Lego Jurassic World, omdat het nu eenmaal vakantie is en omdat ik gamen nu eenmaal zelf ook leuk vind. Tussendoor rijden we nog wat met autootjes rond en laten we Darth Vader en Luke Skywalker elkaar bevechten. En natuurlijk amuseren we ons met het van Sinterklaas gekregen felbegeerde Geestenjacht, wat ik eigenlijk zelf ook leuk begin te vinden en op een eenzame avond zelf ook al heb staan spelen; schieten op geprojecteerde spoken en vleermuizen, herladen als de kogels op zijn, even verstand op nul en je waant je meteen in een film.

Dinsdag is filmdag. Daan heeft al een tijdje geleden gevraagd wanneer we nog eens naar de bioscoop gaan. Deze keer is het echter niet makkelijk om te kiezen. Er zijn sowieso maar twee gegadigden: ofwel de nieuwe Snoopy-film, ofwel de nieuwe Pixar, "The Good Dinosaur". Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar Snoopy, omdat we eigenlijk toch al aan een overload aan dinosaurussen zitten en omdat ik de animatiestijl van "The Good Dinosaur" eigenlijk niet zo geweldig vind. Maar Daan mag uiteraard kiezen, dus het worden toch de dino's.

Het idee om naar de film te gaan, wordt echter gedeeld door wat lijkt op duizenden andere mensen. Alle toegangswegen in Winterslag zitten geblokkeerd, en ik begin te vrezen dat we de start van de film niet gaan halen. Ik wil ook niet terugdraaien; beloofd is beloofd, en de teleurstelling bij Daan zou te groot zijn. Eindelijk geraak ik in de ondergrondse parking, maar moet wel naar het onderliggende niveau rijden. Dat is ook heel uitzonderlijk. Tien minuten voor de start van de film wandelen we de overvolle inkomhal binnen, en pas als ik de kaartjes koop aan de betaalautomaat, realiseer ik me waarom het zo druk is: het is dinsdag, de dag waarop alle films bij Euroscoop slechts vijf euro kosten. De zaal zit dus al redelijk vol, maar we vinden nog een paar plaatsen aan de zijkant. De pauze van tien minuten is deze keer te kort: de rij aan de toiletten begint al in de grote gang met de zalen. De film is al terug begonnen als we terug in de zaal komen, maar veel hebben we precies niet gemist.

De film zelf is best mooi, spannend, emotioneel, maar ook soms wat eng en gewelddadig (bijvoorbeeld de scène waarin een pterodactylus zonder waarschuwing een klein schattig diertje inslikt, vind ik toch iets te visueel voor kleine kindjes). Zoals verwacht vind ik de animatiestijl van de personages maar niets. En doordat de omgevingen zo realistisch zijn (echt wel een topprestatie van Pixar, ik zit me soms echt af te vragen of het geen echte filmbeelden zijn waar ze later de personages in verwerkt hebben) is het contrast met die cartooneske dinosauriërs des te groot. Gelukkig is het verhaal goed genoeg om me mee te slepen. Maar het belangrijkste is toch dat Daan zich amuseert.

De rest van de dag brengen we veelal op dezelfde manier door als de vorige. 's Middags belt de postbode nog aan met een verrassing, een kerstcadeautje van een vriendin in Amerika: het boek "Everyhing I Never Told You" van Celeste Ng. Morgen mag Daan terug naar zijn mama, en zo kan ik de laatste dagen van dit jaar rustig afsluiten. Ondertussen heb ik immers weer opgenomen films van vier dagen te kijken. Niets met dino's deze keer, hoop ik ...