Recensie "North Woods" - Daniel Mason

☆ ☆ ☆ ☆ ☆
North Woods van Daniel Mason leek in het begin op niet veel meer dan een natuurdocumentaire, maar uiteindelijk bleek het alle andere boeken die ik dit jaar gelezen heb, volledig uit het water te blazen.

Wie ooit de boeken van James Michener of Edward Rutherfurd las, zal het concept herkennen. Je neemt een specifieke plaats ergens op de wereld, en vertelt dan verschillende verhalen die zich door de eeuwen heen daar afspelen.

Mason doet ongeveer hetzelfde, maar verzint een fictieve plaats: een fictief bos in de buurt van een fictieve stad in de Amerikaanse staat Massachusetts. Uiteraard lijkt die stad en dat bos op veel écht bestaande locaties.

Het verhaal start in de 18e eeuw (denk ik; het kan ook eerder zijn) met enkele inheemse Amerikanen op de vlucht voor de Engelsen. Daarna passeert in het boek de Onafhankelijkheidsoorlog, de slavernij in de 19e eeuw, doorlopen we de 20e eeuw en komen we op vandaag de dag uit; en gaan we in de epiloog nog een heel stuk verder in de toekomst (maar geen paniek, het wordt geen science-fiction).

Er is echter iets speciaals dat al deze verhalen aan elkaar bindt. En latere verhalen bevatten ook verwijzingen naar de eerdere verhalen. Ik kan niet verklappen wat dat speciale precies is, maar het is iets wat ik totaal niet verwacht had.

Mason maakt gebruik van verschillende vertelstijlen. De gewone verhalende stijl, maar ook brieven, liedjesteksten, een logboek van een dokter, een speechtekst... North Woods gaat een beetje overal naartoe, maar toch zit er een duidelijke structuur in en is alles met elkaar verbonden. Er gebeuren dramatische dingen, maar Mason heeft ook een groot gevoel voor humor. Deze melange plaatst dit boek momenteel op de eerste plaats van de boeken die ik dit jaar gelezen heb.