Non-fictie tijd, met een oorlogsboek over de slag van Arnhem in 1944. We bezochten al tweemaal villa Hartenstein, wat mij heel benieuwd maakte naar het gedetailleerde verhaal van deze veldslag. Cornelius Ryan vertelt in Een brug te ver alles perfect chronologisch, maar wisselt ook wanneer nodig van vertelperspectief: de ene keer de geallieerden, de andere keer de Duitsers, zodat het bijna als een roman leest.
Er komt heel veel informatie op je af, heel veel militaire termen. Uiteraard de graden van de soldaten en officieren, ook de benamingen van de groepen (Leger, korps, bataljon, peloton, divisie, regiment, ...) maar als je daar doorheen leest, merk je dat het voor de rest heel verhalend verteld is, met gedetailleerde beschrijvingen en citaten van getuigen.
Het boek bevat ook fotomateriaal, dat de ravage van oorlog heel duidelijk maakt. Ook zijn er kaarten met strategische troepenverplaatsingen waar ik eerlijk gezegd snel het noorden bij kwijt was.
Het is een indrukwekkend verslag van een militaire operatie die 80 jaar geleden plaatsvond. Mijn vader is geboren twee weken voor de slag om Arnhem, en ik heb ooit mijn grootvader over de oorlog geïnterviewd voor een schoolopdracht. Ook al zien we tegenwoordig dagelijks op TV beelden van gebombardeerde steden, het blijft onvoorstelbaar dat zoiets opnieuw in onze contreien zou gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten