Het is een tijdje geleden maar ik ben nog eens een keer teleurgesteld in een nieuw boek van Dean Koontz. The Forest of Lost Souls moest een "fast-paced" en "suspenseful" verhaal zijn, maar eerlijk gezegd vond ik het een beetje aan de saaie kant.
Vida woont in een bos. Haar verloofde is pas gestorven, en ze ontdekt dat het geen ongeluk maar moord was. Hij was een activist die protesteerde tegen een bouwproject in de streek, en moest daarom uit de weg geruimd worden.
Als enkele mannen betrokken bij die organisatie een persoonlijke interesse krijgen in Vida, gaat de bal aan het rollen. Vida verdedigt zichzelf en slaagt erin de twee mannen te doden. Ze begraaft hun lichamen (én auto's!) in het bos. Maar de overkoepelende organisatie komt haar zo op het spoor en jaagt haar op.
Het verhaal springt doorheen de tijd en gaat van het heden - de klopjacht - naar het recente verleden - de aanslag op haar verloofde - en het verre verleden - haar jeugd die ze bij haar oom doorbracht, maar ook de dag dat ze een bezoek bracht aan een waarzegster. Meerdere personages in dit boek zijn trouwens ooit bij deze waarzegster langs geweest.
Het vertelperspectief verandert ook regelmatig van personage. We volgen uiteraard Vida, maar ook de grote slechterik, één van zijn handlangers die uiteindelijk van kant wisselt doordat hij een vrouw ontmoet die hij niet wil teleurstellen door "slecht" te zijn, en een man met speurhonden die ingehuurd wordt door de "bad guys" maar zelf wel een "good guy" is.
Het verhaal gaat hierdoor een beetje overal naartoe en ik vond het niet zo diepgaand of "speciaal" zoals ik meestal wel van Koontz gewoon ben. Dit is zelfs de eerste keer dat ik bij mezelf begon te twijfelen: is dit misschien geschreven door een ghostwriter?
Er is veel aandacht voor de natuur, maar die lange beschrijvingen zorgen er net voor dat het verhaal vertraagt. Er is bijna geen spanningsopbouw. Het enige goede zijn de dialogen. Ik had er een beetje hetzelfde gevoel bij als bij de Jane Hawk-reeks. Een "gewone" thriller, maar deze keer eentje waar alles toch een beetje té soepel loopt voor de heldin. En de grote "onthullingen", als je ze al zo kan noemen, vond ik ook niet zo indrukwekkend. Koontz-boeken staan bekend omwille van de strijd tussen goed en kwaad, maar hier zit vooral een ecologische boodschap in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten