Moord bij het Hunebed van Frans & Tineke Steenmeijer is vakantielectuur. Ik vond het boek ook op vakantie, in de Kop van Drenthe, dertig kilometer ten noorden van het dorp waar het verhaal zich afspeelt, en dus inderdaad in het midden van het hunebedgebied. Dat maakte het wel speciaal om te lezen.
Het verhaal op zich is echter niet zo speciaal. Ik heb het gevoel dat het ook meer een jeugdthriller is. Een simpel geschreven moordonderzoek met een "rijksrechercheur" als hoofdpersonage, die er mijns inziens toch wel heel lang over doet om alle touwtjes aan elkaar te knopen. Er gaan immers enkele weken overheen, met best grote tijdsprongen, waarbij ik regelmatig dacht, "Komaan, Doede Deschesne, had je dit gisteren ook al niet kunnen doen?" Ik had vaak het gevoel dat de grote detective ook gewoon op vakantie was in plaats van effectief de moord proberen op te lossen.
Maar het is vlot genoeg geschreven, met korte hoofdstukken, en zonder al te veel poespas. Het verhaal speelt zich af in een kleine gemeenschap met een paar sleutelfiguren. Het enige wat me daar een beetje bij stoorde is dat de dialoogpunctuatie soms niets klopt. Een personage stopt met praten, de aanhalingstekens gaan toe, maar op de volgende regel praat hetzelfde personage verder, met nieuwe aanhalingstekens alsof het toch gewoon de twee persoon in het gesprek is. Dat vind ik wat slordig.
Uiteindelijk krijgt de zaak wel een knappe conclusie. Doede is best een grappig personage, je hebt wel sympathie voor hem. Het is geen harde thriller maar met best wat humor en ook een handjevol jongere personages waardoor je het ook sneller als jeugdboek zou beschouwen. Op zich geen slecht verhaal, maar toch wat magertjes dus best geschikt voor een luie vakantiedag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten