Review "Wuthering Heights" - Emily Brontë

* * *
Klassiekertijd! Met deze keer "Wuthering Heights" van Emily Brontë. Oorspronkelijk uitgebracht in 1847 heeft het sindsdien enkele aanpassingen gehad bij jongere edities. Mijn versie uit 1965 grijpt terug naar de oorspronkelijke tekst, in een bewerking door David Daiches. Daiches schrijft een introductie, die duidelijk bedoeld is voor mensen die het verhaal al eens gelezen hebben en zich dit boek aanschaffen als verzamelobject. Het staat vol spoilers, maar het helpt wel om bepaalde dingen op te merken tijdens het lezen. Brontë schrijft immers met veel aandacht voor de natuur en de elementen. Ze schept op een perfecte manier sfeer en haar taalgebruik is vlot leesbaar, maar misschien zou een Nederlandse vertaling wat meer duidelijkheid kunnen scheppen in alles wat er precies gebeurt.

Wat vooral handig is, is de stamboom van de families Earnshaw en Linton, de twee families die door de komst van Heathcliff, een zigeunerkind gevonden en mee naar huis genomen door meneer Earnshaw, door elkaar geschud worden.

Het boek begint met meneer Lockwood, die in 1801 in een huis genaamd Thrushcross Grange komt wonen. Meneer Heathcliff is de eigenaar, zelf woont hij in een huis genaamd Wuthering Heights, ongeveer vier mijl verder. Lockwood ontmoet Heathcliffs schoondochter Catherine Linton. Hij geraakt geïntrigeerd door haar schoonheid en de vreemde relatie die ze met haar schoonvader lijkt te hebben, en vraagt aan huishoudster Nelly Dean om haar verhaal te vertellen.

Het boek is speciaal omdat er op sommige ogenblikken drie lagen in het verhaal zitten. Lockwood vertelt aan de lezer hoe Nelly Dean hem vertelde over waar zij zelf getuige van was maar ook over wat de andere personages op hun beurt aan haar hebben verteld. Zowel Lockwood als Nelly en af en toe zelfs die andere personages vertellen steeds in de ik-persoon hun deel van het verhaal.

Het verhaal op zich is simpel maar af en toe ook moeilijk te begrijpen, misschien niet alleen door het Engels of het dialect waarin bediende Joseph praat, maar ook door de gewoontes in die tijd, het einde van de 18e eeuw. Het is een tijd waarin neven en nichten niet alleen met elkaar trouwen, maar hier ook toe gedwongen kunnen worden door hun vader/oom. Heathcliff voelt zich tekort gedaan door iedereen, vooral omdat hij door zijn lagere status geen kans maakt op een romantische relatie met zijn pleegzus Catherine, en beraamt daardoor een plan om zich alle eigendommen van de twee families eigen te maken. Het hele boek draait rond de obsessie van Heathcliff met de oudere Catherine.