* *In het spel "
Keepsake" ben ik Lydia, een jonge vrouw die haar vriendin Celeste probeert te vinden in de Dragonvale Academy of Magic.
Het probleem is dat iedereen daar is verdwenen. Na drie uur speeltijd had ik nog steeds weing verwezenlijkt. Ik schakelde de stroom weer in zodat ik een poort kon openen, en toen moest ik drie beproevingen afleggen. Het kasteel is enorm en ik bracht de meeste tijd door met rondlopen. De puzzels zijn moeilijk. Heel moeilijk. Schuifpuzzels, hendels en wielen, dingen in de juiste volgorde zetten terwijl ze zich op een andere manier verplaatsen, een beetje van alles eigenlijk, maar zonder enig idee hoe ze aan te pakken. Je hebt een hoger IQ nodig dan het mijne om door dit spel te walsen. En toch lijkt Lydia er niet achter te komen dat Zack, de pratende wolf die ik heb bevrijd en steeds beweert dat hij een draak is, de waarheid niet vertelt.
Ik hou van de personages en de achtergronden, maar ik hou niet van het uitgebreid wandelen en puzzelen. Over het verhaal was ik nog niet zo zeker, maar ik was eigenwijs genoeg om er nog even mee door te gaan om te zien waar dit toe leidde.De tweede dag dat ik het speelde, na 5 uur speeltijd in totaal, kreeg ik de sanitaire voorzieningen weer aan de praat, hoewel ik nog niet wist waar dat voor diende. Ik gaf de handelsreiziger zijn goederen terug, kraakte een kluis en vond een diadeem waarmee ik runen kan lezen, zodat ik een toverdrankrecept kan achterhalen. Ik speelde een goblin-minotaurus-spel en vond een zaadje, dus toen had ik een plek nodig om het te laten groeien. En ik moest mijn muziekdoos-dingetje repareren om een slapende boom wakker te maken. Het was goed om toch een aantal voor de hand liggende doelen te hebben, maar het kasteel was nog steeds zo groot dat ik zou willen dat je met de kaart sneller kon reizen, zoals in "Cruise for a Corpse". Ik moet zeggen dat ik het spel wel tof begon te vinden, maar de puzzels zijn echte hersenkrakers.
Daarom begon ik de hintfunctie te gebruiken, omdat ik mezelf blind staarde op enkele puzzels. Ik probeerde de hints zo veel mogelijk te vermijden, maar ik wou dit spel wel nog in 2020 afmaken!
Dus ik kweekte een boom, maakte een andere wakker, slaagde voor de eerste proef, veranderde mijn metgezel de wolf in een kat (hoe grappig was het hoe hij omver viel!) En toen stond ik oog in oog met de tweede proef na het manipuleren van wat Zweinstein-achtige trappen.
Ik was bijna 7 uur bezig met het spel, waarvan ik denk dat ik de helft besteedde aan het rennen door de gangen en trappen en bossen. Het is een indrukwekkend kasteel, begrijp me niet verkeerd, en ik zou graag de tijd nemen om het te verkennen als het echt bestond, maar niet als ik op een missie ben!
Het bleek dat de drie proeven slechts het begin waren! (In welk spel heb ik dat eerder meegemaakt ...?)
Plots heb ik weer een enorm deel van het kasteel om te verkennen, dit keer met behulp van teleportatietegels. Ja, we gaan hier naar "Star Trek". Natuurlijk waren ze kapot, en ik kan met trots zeggen dat ik ze allemaal heb opgelost met een slinkse kleine puzzel. Om eerlijk te zijn, het was puur geluk. Even later kwam ik een andere puzzel tegen in de vorm van een bordspel,en na ik weet niet hoeveel pogingen klikte ik toch maar op de knop om de puzzel over te slaan. Ik kreeg de oplossing te zien, en ik had dat nooit in mijn eentje kunnen doen. Dat is zoals die groep apen die plotseling Shakespeare schrijft.
Er is een cool Escher / "Inception" soort ding aan de hand met de toren met de kunstklas. Ik vond een drakenfossiel nadat ik een tijdje in cirkels had rondgelopen.
Toen bezocht ik een bibliotheek rechtstreeks uit "De Naam van de Roos".
En toen sloeg het noodlot toe. Bijna 12 uur na het begin van het spel crasht "Keepsake". Mijn laatste save-game was van een half uur eerder (vlak voor het debacle in de bibliotheek). Ik vond deze fles met een schip erin, had een "Return to Zork"-ervaring en plotseling, ik weet niet wat er gebeurde, maar ik werd eruit gegooid, terug naar het bureaublad.
Eerlijk gezegd had ik geen zin om dat hele stuk opnieuw te doen. Oké, het waren maar 30 minuten of zo, en ik wou zeker nog weten hoe het spel afloopt, en ik vind het geweldig dat dit spel Nederlandse ondertitels heeft (wat een zeldzaamheid is in spellen, zoals Gouden Chocobo zeldzaam, maar ik moet iets spelen waarvan ik tenminste wist hoe het alles werkte
Ik wisselde eventjes af met "The Shapeshifting Detective" maar de nieuwsgierigheid of koppigheid kwam snel terug en ik reisde weer naar Dragonvale. Na 15,5 uur speelde ik het spel uit, meteen gebruik makend van de hint-functie wanneer het even niet vlotte. Sommige dingen heb ik wel uit mezelf opgelost. En tegen het einde aan, wanneer we de geest van de oprichter van de academie ontmoeten en hij heeeeeeel laaaaaaaangzaaaaaaam praaaaaaaat, heb ik die dialogen doorgespoeld. Genoeg is genoeg. Uiteindelijk blijkt het een verhaal over verlies, waarbij een vader en een dochter de dood van hun vrouw/moeder proberen te verwerken maar zo van elkaar vervreemden. Als de dochter ook ziek wordt, komen de schuldgevoelens naar boven. Doorheen het spel moest ik herinneringen verzamelen waarmee ik de vader kon overtuigen dat zijn dochter hem toch nodig had en nog steeds van hem hield. Het was een mooi einde van een mooi verhaal, maar ik blijf het zeggen, de puzzels mochten veel toegankelijker zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten