Oudjaar onder "hoogspanning"

De ochtend van oudejaarsavond. Schandalig, ik weet het, maar ik geraak mijn bed niet uit. Ik voel me zoals prinses Anna op de ochtend van kroningsdag in de Disneyfilm "Frozen". Ik ben de vorige avond nochtans niet zo laat gaan slapen. Toch is het opeens half elf 's morgens; of moet ik al bijna zeggen, 's middags? Hoog tijd om op te staan. Maar veel heb ik niet gepland voor vandaag. Straks ga ik oudjaar vieren bij vrienden, en tot dan ga ik me rustig bezighouden met de gebruikelijke dingen.

Eerst "Marnie" van Hitchcock maar eens uitkijken. Daar was ik gisteren al aan begonnen, maar heb het niet volgehouden. Niet zo'n boeiende film, om eerlijk te zijn. Alleen heeft het hoofdpersonage, Marnie, blijkbaar ooit een trauma opgelopen waardoor ze bang is van onweer en van de kleur rood. Dat mysterie maakt de film nog deels interessant, maar voor de rest is het eigenlijk best saai. Een vrouw die als secretaresse bij een bedrijf gaat werken tot ze doorheeft hoe ze de kluis open krijgt en dan met al het cash geld aan de haal gaat, tot een of andere bedrijfsleider haar plannetjes in de smiezen krijgt maar tegelijk ook verliefd op haar wordt en haar zowel van haar trauma als kleptomanie wil genezen. Hoewel steeds duidelijk is dat zij niets van hem wil weten, waardoor ook hij in mijn ogen een beetje stalkerig en psychopatisch overkomt.

Gelukkig heb ik daarna een veel leukere film klaar staan. "De Prinses en de Kikker" van Disney, de Vlaamse versie deze keer, en die valt best wel mee. Een tof verhaaltje met swingende muziek (hoewel de Nederlandstalige liedjesteksten niet echt in New Orleans passen) en mooie beelden. Dit was trouwens de laatste Disneyfilm die met de hand werd getekend; daarna zijn ze volledig op CGI overgeschakeld. Het verbaast me hoe het einde (het extra sterretje aan de hemel) me toch nog emotioneel weet te raken. Diep vanbinnen (of misschien toch niet zó diep) ben ik echt nog een kind.

Tussendoor lees ik ook nog wat in "A Feast for Crows", en om half 5 vertrek ik naar mijn vrienden. Ik neem nog een flesje bubbels mee; toch een kleine bijdrage leveren als de anderen voor het avondeten zorgen. Iets na vijf kom ik aan, en we zetten ons nog wat in de zetel terwijl we op het andere koppel wachten. Het wordt een fijne avond met heel lekker eten (alleen zijn ze de op voorhand klaargemaakte groentjes vergeten mee te brengen) en ook een (door een familielid) zelf gemaakt dessert. Als de kinderen naar bed zijn, kiezen we een gezelschapsspel uit. Ik ken de spellen niet, en geef mijn voorkeur gebaseerd op een snelle blik op de omschrijving en spelhandleidingen. De anderen gaan ermee akkoord, dus spelen we een rondje "Hoogspanning", wat ongeveer drie uur duurt. Ik ben blij met mijn keuze, dit is mijn type spel en vind ik net zo leuk als bijvoorbeeld "Ticket to Ride" en "Carcassonne". Ik ben eigenlijk niet voor die ingewikkelde gezelschapspelletjes waarin je handel moeten voeren, strategieën moet bepalen (die typische kenmerken kwamen hier ook wel aan bod, maar toch in iets mindere mate), etc. Maar mijn vrienden zijn daar wel verzot op, dus ik ben blij een spel gevonden te hebben waar ik ook van kan genieten. Het komt er op neer om energiecentrales te kopen, die van grondstoffen te voorzien, en dan steden als klanten te "veroveren". Voor iemand die zich totaal niet met de energiemarkt bezig houdt, vind ik het toch een leuk concept met een spannend spelverloop.

Om middernacht pauzeren we even om buiten naar het vuurwerk te kijken en de fles bubbels open te kraken. Maar van het vuurwerk horen we meer dan we zien, en het is best koud buiten dus trekken we snel terug naar binnen om het spel verder te zetten. Om half 2 is het afgelopen, met een gedeelde eerste plaats voor mijn vrienden. Zelf ben ik er in geslaagd op die manier toch de tweede plaats te veroveren. Iedereen gaat slapen, en voor mij is er ook een bed beschikbaar, maar ik ben nog niet zo moe (natuurlijk niet, met dat uitslapen die ochtend ...), en ik heb ook niet veel gedronken dus ik rij maar naar huis. Dat maakt het 's morgens iets makkelijker en rustiger, wanneer ik Daan moet gaan halen. Ik sta er van te kijken hoeveel verkeer er op dit uur nog, of al, is. Om kwart na 2 ben ik thuis en laat ik me in m'n bed vallen.

En zo is het nieuwe jaar begonnen. Ik hoop dat iedereen zich net als wij geamuseerd heeft, en ook hoop ik de kans te krijgen jullie binnenkort ook persoonlijk het allerbeste toe te wensen.

Maak er een geweldig 2016 van!