Recensie graphic novel "Lord of the Flies" - Aimée de Jongh

 

☆ ☆ ☆ ☆

Het is al even geleden maar ik heb zowel het boek Lord of the Flies van William Golding gelezen als de film gezien. Zeventig jaar na het verschijnen van het boek bracht Aimée de Jongh de graphic novel uit. Ik las van haar al Dagen van Zand, een prachtig getekend verhaal over een fotograaf die als opdracht krijgt de miserie in de zogenaamde Dust Bowl in de staat Oklahoma vast te leggen. Ik verwachtte dus opnieuw een kwaliteitsvol boek.

Ik ontdekte het bestaan van deze versie doordat een tijdje geleden iemand online schreef over haar jongste dochter die het boek bang weggooide en er nachtmerries van kreeg. Volledig te begrijpen. Laat het duidelijk zijn dat een graphic novel geen luchtig stripverhaal is. Lord of the Flies bevat een paar vieze, paginagrote tekeningen, zoals een close-up van een dode piloot wiens gezicht vol vliegen hangt, en het afgesneden hoofd van een wild everzwijn dat plots begint te praten en één van de jongens in een soort koortsdroom achtervolgt en opslokt.

En wie het verhaal al kent, weet natuurlijk ook dat niet alle jongens het overleven. Daar draait het boek dan ook om: hoe niet alleen het dierlijk instinct het overneemt zodra alle vormen van beschaving wegvallen, maar ook hoe sommigen zonder remmingen vervallen in wreedheid en geweld, en daardoor nog erger worden dan de dieren.

Het was boeiend om Lord of the Flies op deze manier opnieuw te ontdekken, en vooral om in te zien hoe actueel het verhaal nog steeds is. Want oorlog en wreedheid zijn nog steeds van deze tijd, en het zal waarschijnlijk nooit anders zijn...