Veertig jaar geleden kwam Het Parfum van Patrick Süskind uit. Ik denk dat ik dat op moment net leerde lezen. Maar dit boek, ondanks dat ik er al heel veel over gehoord heb, is nog nooit eerder in mijn handen gekomen. Nu ik het geschonken kreeg voor onze boekenruilkast, kon ik natuurlijk niet anders.
Jean-Baptiste Grenouille wordt geboren en meteen afgestoten. Hij heeft geen geur, zegt zijn moeder. En geuren zijn nu net waar het in dit boek rond draait. Grenouille groeit op in het 18e eeuwse Parijs en komt uiteindelijk terecht bij de parfumeur Baldini, die de recepten van zijn rivalen probeert te achterhalen.
Grenouille blijkt een wonderkind dat parfums kan samenstellen zonder gebruik te maken van speciale apparatuur. Zo leert hij om geuren te destilleren. Maar dat is niet voldoende, want hij wil ook de geur van niet-destilleerbare voorwerpen "vangen". Baldini zegt dat hij dit in Grasse kan leren, dus vertrekt Grenouille.
Op dit punt in het verhaal moet ik eerlijk toegeven dat ik er wat genoeg van begon te krijgen. Alles draait om geuren, maar mijn eigen reukzin is niet zo goed ontwikkeld en de meeste beschrijvingen gingen volledig aan me voorbij. Daardoor begon het ook wat saai te worden. De moeilijke tangconstructies van hoofd- en bijzinnen brachten me ook regelmatig in de war. Gelukkig maakte het einde het allemaal goed. Ik vroeg me al de hele tijd af waar het naartoe zou gaan, maar Het Parfum heeft een heel gepaste climax.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten