Recensie "Blackwater" - Michael McDowell

☆ ☆ ☆ ☆
 
Blackwater van Michael McDowell werd oorspronkelijk in zes aparte delen uitgebracht, zoals The Green Mile van Stephen King. Ik las de gebundelde versie, en dat heeft me toch een dikke tweeënhalve maand beziggehouden.

Blackwater begint in 1919 en eindigt ongeveer 50 jaar later. Het is een epos over de familie Caskey. Deze woont in het kleine stadje Perdido, genoemd naar één van de twee naburige rivieren. De andere rivier heet de Blackwater, maar de twee komen in het noorden van de stad samen en lopen dan onder de naam Perdido verder naar het zuiden.

Het verhaal start bij een overstroming van deze rivieren, die het hele stadje onder water zet. Hoe er eigenlijk nog iets van de gebouwen overblijft, gezien het waterpeil, is onbegrijpelijk. Zeker als je kijkt naar hoeveel schade recente overstromingen in de wereld hebben aangebracht. Maar goed, het stadje Perdido wordt dus nog gered.

Maar er is iets veranderd. Tijdens de overstroming vindt Oscar Caskey een onbekende vrouw die toevlucht zocht in een hotel. Ze noemt zichzelf Elinor, en ze komt uit het noorden. Zegt ze. Maar al snel wordt duidelijk dat er iets heel anders met haar aan de hand is.

Doorheen het boek lezen we hoe Elinor zich meer en meer opwerkt in de familie Caskey. Ze krijgt ook twee kinderen met Oscar, en kleinkinderen. Vooraan in het boek staat ook de familiestamboom, mocht je ergens niet meer weten hoe de onderlinge relaties precies in elkaar zaten.

Dankzij Elinor wordt de familie Caskey de rijkste van de stad - en waarschijnlijk de hele staat Alabama. Soms miste ik de aanwezigheid van personages die buiten deze familie staan, om een beter idee te krijgen hoe de rest van Perdido eigenlijk naar hen kijkt. Dat had misschien voor wat meer humor kunnen zorgen. Maar het verhaal is al uitgebreid genoeg.

Wat niet wil zeggen dat het saai is. Ik heb me geen moment verveeld. Je hebt de zakelijke aspecten, de familiebanden, maar ook de sterfgevallen, meestal in mysterieuze omstandigheden en met een bovennatuurlijk kantje. Niet alles wordt verklaard, maar dat is ook niet nodig.

Dit is een boek dat ik meteen een tweede keer zou lezen, als er geen gigantische leesstapel lag te wachten...