Spelbespreking "She Sees Red"

* *
"She Sees Red" is een interactieve film zoals "Late Shift" waarbij je zelf keuzes moet maken op sleutelmomenten en het verhaal zo een andere kant laat opgaan.

De productie ziet er heel goed uit. De film op zich is van hoge kwaliteit, met goede acteurs, oog voor detail, goede camerastandpunten, fatsoenlijk geluid. Het spel is origineel een Russische productie, met ondertiteling, maar je kunt ook een gedubde Engelse versie kiezen.

Het verhaal is tweedelig. Het spel begint met een close-up van een man die gewurgd wordt. Er komt bloed uit zijn mond. Dan zie je dat er een potlood in zijn oor geramd is. De wurger laat de dode man los en komt recht. Dan komt je eerste keuze: laat je de man liggen, of ruim je het lichaam op?

De sfeer is heel anders dan bij "Late Shift", waar je meteen weet wie je bent, wat je filosofie is, hoe je zou kunnen reageren. In "She Sees Red" kom je pas op het einde te weten wie je eigenlijk bent, en de keuzes die je moet maken zijn vaak onvoorspelbaar, en soms doet het personage nog iets compleet anders dan wat je in gedachten had.

In het tweede deel van het verhaal staat de vrouw op de cover centraal. Zij komt de moord in de nachtclub onderzoeken. Haar stukken zijn puur vertellend. Ze bekijkt het bewijsmateriaal en volgt zo het spoor van de moordenaar. Het spel wisselt dus af tussen haar onderzoek, en in flashbacks de keuzes van de moordenaar.

In tegenstelling tot "Late Shift" zijn er bar weinig keuzes te maken, en de scènes tussen de keuzes duren verschrikkelijk lang, en ook in tegenstelling tot "Late Shift" zijn ze eigenlijk niet zo spannend. Mijn eerste spelbeurt duurde slechts 40 minuten, en ik had totaal geen idee wat er precies aan de hand was. Toen kwam de boodschap op het scherm dat je opnieuw kunt spelen, andere keuzes maken en zo het plot verder ontdekken. Gelukkig kun je scènes overslaan. In totaal liep ik vier keer doorheen het spel, voor een totale speeltijd van anderhalf uur.

Toen had ik er genoeg van. Ik had wel een beetje door hoe het nu precies allemaal in elkaar zat. Er zijn vast nog andere eindes te ontdekken, maar het boeide me niet meer zo fel om terug te gaan en andere keuzecombinaties uit te proberen. Mijn laatste spelbeurt vond ik een fatsoenlijk, afgerond einde, misschien met nog een paar vragen maar goed genoeg.