Dean Koontz is terug met een mysterie dat je meteen vastgrijpt en niet loslaat. Op de eerste dag las ik al meteen doorheen de eerste helft van "The Other Emily". Net zoals bij zijn twee vorige boeken, "Devoted" en "Elsewhere", keert Koontz terug naar zijn gloriedagen met verhalen met een paranormaal kantje genesteld in wetenschappelijke experimenten.
Op een dag ontmoet schrijver David Thorne een vrouw die het evenbeeld is van zijn gestorven vriendin Emily. David vermoedt dat Emily tien jaar geleden het slachtoffer werd van een seriemoordenaar, maar heeft er nog steeds geen bewijzen van. De nieuwe Emily stelt zich voor als Maddison Sutton en blijkt tal van geheimen te hebben. David gaat op zoek naar de waarheid.
Het verhaal lijkt wel op oude klassiekers zoals "Whispers", "The Key to Midnight", "The House of Thunder", maar geschreven in de stijl van zijn high-concept thrillers zoals "The Husband" en "The Good Guy". Het hele boek wordt verteld van uit een derdepersoonsperspectief, Davids standpunt. Geen enkel hoofdstuk lezen we vanuit het standpunt van een antagonist, wat bij Koontz anders wel vaak het geval is. Wat ik vooral tof vind, zijn de openingszinnen van bepaalde hoofdstukken. Koontz gebruikt hiervoor regelmatig beschrijvende zinnen zonder werkwoord, en vermeldt simpelweg het onderwerp in een bepaalde toestand of plaats. Deze techniek past hij al een aantal jaren toe.
Het hele boek door probeer je te doorgronden wie Maddison is, of ze nu echt ooit Emily was, of ze toch iemand anders is. David reist van de ene locatie naar de andere op zoek naar antwoorden. Het toffe is dat hij deze reis herhaalt, en bij elk tweede bezoek aan de locaties komen er nog meer vragen naar boven. De pagina's beginnen te minderen en je vraagt je af wat de oplossing kan zijn en hoe alles in zo weinig tijd nog uitgelegd kan worden. Koontz houdt het zeker spannend en onverwacht. David heeft een duidelijk plan en maakt voorbereidingen, zonder zijn intenties duidelijk te maken aan de lezer.
Dan komt het einde. Naar mijn smaak was het net iets te veel science-fiction. Het doet allemaal wat denken aan de goblins uit "Twilight Eyes" en de bodachs uit de Odd Thomas-reeks; alleen komen ze niet zo overweldigend over. De climax sputtert wat. Er zit best wat actie in maar het is niet groots genoeg. Het boek is dus net niet goed genoeg om vijf sterren te verdienen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten