Het boek start in 1986, met de moord op Olof Palme, en de moeder van Ebba die de gevangenis in vliegt.
Als je niet over de "algemene kennis" bezit dat Olof Palme de premier van Zweden was, en dat Ebba's moeder dus helemaal niets met zijn moord te maken heeft, dan zijn de eerste hoofdstukken van En toen ging hij van Jannah Loontjens heel verwarrend.
Ik heb effectief de eerste hoofdstukken opnieuw gelezen nadat ik het bovenstaande doorhad.
Daarna volgt een grote flashback, het grootste deel van de roman, die zich in 1979-1980 afspeelt. Ebba is tien jaar en het vreemde is dat ze sommige hoofdstukken vertelt vanuit haar ik-persoon, maar andere hoofdstukken staan dan weer in het derdepersoonsperspectief; ergens halverwege komt er wel een kort hoofdstukje waarin Ebba uitlegt dat zij daar eigenlijk ook de verteller is. Ik vind het allemaal wat gefabriceerd overkomen.
Ik had ook totaal geen connectie met het verhaal, noch met eender welk personage. Zij maken zelf de liefdesrelaties die aan bod komen onnodig ingewikkeld, en voor de rest draait het allemaal om politiek. Racisme is een groot thema, met name de apartheid in Zuid-Afrika.
Voor het laatste stuk keren we terug naar 1986, maar het euvel is al geschied en niets kan dit boek nog voor mij redden. Hoe vaak ik tijdens het lezen niet heb gedacht, "En toen ging hij... door het raam, ja!" De schrijfster is slechts vijf jaar ouder dan ik, maar toch heb ik het gevoel dat ik te jong ben om dit verhaal te snappen... Ik zal het maar op mijn dyspolitiek steken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten