Recensie "The Mysteries of Monkey Island" - Nicolas Deneschau

☆ ☆ ☆ ☆
Non-fictie over fictie, da's pas plezant om te lezen! Zeker als je al zo vertrouwd bent met het onderwerp.

Verhalen komen in allerlei vormen en maten. Boeken, films, theater. Maar ook computerspellen. Op dertienjarige leeftijd ontdekte ik op die manier een piratenverhaal geïnspireerd door Treasure Island van Robert Louis Stevenson en On Stranger Tides van Tim Powers, maar vooral door de pretparkattractie Pirates of the Caribbean in Disneyland.

Een jongen, Guybrush Threepwood, arriveert op Mêlée Island in de Caraïbische Zee. Hij wil heel graag piraat worden. Hij vraagt de piratenleiders wat hij moet doen. Zij geven hem drie taken: een verborgen schat vinden, de beste zwaardvechter op het eiland verslaan, en een gouden beeld stelen uit de villa van de gouverneur.

Zo gezegd, zo gedaan. Ware het niet dat de kwaadaardige geest van een gestorven piraat de boel op stelten komt zetten en de gouverneur ontvoert. Guybrush is ondertussen verliefd op haar geworden, dus hij probeert een schip en een bemanning te regelen om de achtervolging in te zetten.

Zo komt hij op Monkey Island terecht, de geheime ankerplaats van het spookschip, waar hij moet proberen ongezien aan boord te geraken.

Dit is het verhaal van The Secret of Monkey Island, bedacht door Ron Gilbert, en uitgegeven door Lucasfilm Games, de spelafdeling van de makers van Star Wars. In de loop van de jaren kreeg het spel nog vijf sequels, het laatste in 2022.

The Mysteries of Monkey Island van Nicolas Deneschau vertelt over het ontstaan van die spelafdeling van Lucasfilm, geeft wat achtergrond bij de ontwikkelaars, en vertelt over de geschiedenis en productie van elk spel en de reacties van de spelers en recensenten. Oorspronkelijk in het Frans, kreeg het boek niet alleen een Engelse vertaling maar ook enkele extra hoofdstukken, want tussen de oorspronkelijk Franse en deze Engelse editie kwam namelijk Return to Monkey Island uit, het zesde spel in de franchise, en dat op een moment dat niemand dit nog ooit verwachtte.

Het was heel fijn om dit boek te lezen, vooral om nostalgische redenen. Ik kreeg er niet alleen goesting van om alle zes spellen opnieuw te spelen en het hele verhaal nog eens opnieuw te beleven (een beetje op dezelfde manier waarop ik regelmatig doorheen De Donkere Toren-reeks van Stephen King, de Odd Thomas-reeks van Dean Koontz en de Harry Potter-reeks lees) maar ook om alle andere spellen van Lucasfilm/LucasArts Games te spelen, want eigenlijk zijn dat allemaal pareltjes van interactieve storytelling.