Recensie "After Death" - Dean Koontz

☆ ☆ ☆ ☆
Onderzoekslaboratoria passeren wel vaker de revue in het oeuvre van Dean Koontz. Wetenschappelijke experimenten die niet lopen zoals ze zouden moeten, zorgen regelmatig voor de grote slechterik in zijn verhalen. After Death is echter een origin story van onze held die door een ongeluk bepaalde krachten krijgt. Een beetje zoals de personages in By the Light of the Moon. Zij krijgen hun speciale krachten nadat een rogue wetenschapper hen injecteert met een serum vol nanobots.

Michael Mace krijgt zijn krachten op een iets andere wijze. Hij ontwaakt in het mortuarium nadat een ontploffing in het labo waar hij werkte al zijn collega's doodde. Dan merkt hij opeens dat hij in zijn hoofd online kan gaan. En zelfs meer: hij heeft toegang tot smartphones, GPS-transponders van voertuigen en beveiligingssystemen van huizen. Kortweg, alles wat digitaal is, houdt opendeurdag voor Michael.

In de boeken van Koontz zijn overheidssamenzweringen nooit ver weg. Ook hier is er een bepaalde groepering die de wereld wil overnemen. Zij zitten ook achter de geheime experimenten in dat laboratorium. Zij zijn nu Michaels grootste doelwit, omdat hij nu de waarheid achter de plannen te weten is gekomen, en die zijn niet zo netjes. Maar eerst helpt hij een vrouw waar zijn gestorven collega een oogje op had. Zij wordt belaagd door een op zijn teentjes getrapte bendeleider die pas ontdekt dat hij de vader van haar kind is. Maar ondertussen komt de sociopathische brute kracht van Michaels vijanden achter hem aan, en de mazen van het net worden kleiner en kleiner...

Koontz schrijft een knappe thriller waar je gemakkelijk een verfilming bij kunt fantaseren. Zijn gebruikelijke stijl deed me denken aan Dark Rivers of the Heart, hoewel zijn personages niet zo diep zijn uitgewerkt - een tekortkoming die al een aantal jaren in zijn boeken aanwezig is. Hij steekt enkele elementen in zijn verhaal die hij volgens mij rechtstreeks uit de TV-serie War of the Worlds heeft gehaald. Het is een toffe vertelling, maar spijtig genoeg ontbreekt het wat aan spanning. Er is zeker actie en sensatie genoeg, maar ik had nooit het gevoel dat het wel eens kon mislopen voor onze held. Toch is het eeb aangenaam verhaal dat tot de verbeelding spreekt. Koontz heeft even een dipje gehad maar is sinds enkele jaren toch (bijna) volledig terug wat mij betreft.