Recensie "De verre voortijd" - Sebastian Barry

☆ ☆ ☆ ☆
De verre voortijd van Sebastian Barry is een prachtig stuk literatuur dat haar geheimen pas heel op het einde prijsgeeft, maar niet allemaal!

Tom Kettle is een gepensioneerd politieman in de regio van Dublin, Ierland. Hij leeft teruggetrokken in een appartement, in een bijgebouw van een kasteel. Naast hem woont een cellist, en in het torenappartement een jonge moeder met haar zoontje. De huisbaas werkt dagelijks in de omringende tuin.

Op een dag bellen twee actieve politiemannen bij Tom aan. Ze willen een oude zaak waar hij bij betrokken was, afhandelen. Ze vragen hem om advies. Dit is de kleine sneeuwbal die de rustige negen maanden na zijn pensioen uiteindelijk als een hele lawine zal overspoelen.

Want de zaak gaat over kindermishandeling. De seksuele versie. Pedofiele priesters zelfs. Maar daar stopt het niet bij. Want de zaak blijkt voor Tom veel persoonlijker te zijn dan de andere politiemannen denken.

Sebastian Barry kruipt volledig in het hoofd van Tom Kettle. Wat vooral heel goed naar voor komt, is Toms liefde voor zijn vrouw June, en die voor zijn kinderen. Dit zijn stukken geschreven uit het hart. De liefde en het smart spatten uit de pagina's. Barry heeft veel aandacht voor de omgeving, de natuur, de elementen, eten en drinken, dieren, planten, landschappen, kleuren, materialen... In de beste literaire werken zitten verwijzingen naar deze zaken naadloos verweven, en De verre voortijd is geen uitzondering.

Het is misschien typecasting, maar tijdens het lezen zag ik de hele tijd de acteur Brendan Gleeson voor me in de rol van het hoofdpersonage. Tom Kettle staat er dan ook, en we leven de hele tijd met hem en zijn morele dilemma's mee. Na verloop van tijd komen we nog meer over zijn mentale toestand te weten, wat puur medelijden opwekt. Deze dingen worden ook niet verklaard, ze zijn er gewoon, wat ook normaal is daar we volledig in zijn hoofd zitten. Maar het zorgt zeker voor een extra dimensie in zijn verhaal, en maakt het zelfs wat mysterieus.

Dit is het eerste boek dat we zullen bespreken in de onafhankelijke leesclub van Kaat Vrancken, die op 7 oktober gepland staat. Ik ben benieuwd welke discussies dit zal teweegbrengen!