Het derde deel in de Clifford-Mackenzie misdaadreeks van R.D. Nixon, "Bad Blood" start met een passionele moord op het golfterrein. Twintig jaar later blijkt dat er een pak meer aan de hand is.
Nixon leidt ons van de ene intrige in de andere. De bekende personages uit de vorige twee boeken, "Crossfire" en "Fair Game", worden geconfronteerd met een nieuwe zaak die ook voor persoonlijke veranderingen in hun leven zal zorgen.
Wat mij betreft is het boek grotendeels opgebouwd uit twee verschillende stijlen. Ik ben vooral fan van de tweede stijl, waarbij we de actie van hoofdzakelijk één personage volgen, met frisse dialogen, als er al dialogen zijn. De eerste stijl, waaruit het merendeel van het boek bestaat, bevat net heel veel dialogen; discussies tussen de verschillende personages waarbij ze in feite brainstormen over wat er al dan niet gebeurd is in de zaak die ze onderzoeken. Ze opperen theorieën, toetsen deze bij elkaar af, maar persoonlijk vind ik dat dit het voor de lezer wel moeilijk maakt om hypotheses en wat echt gebeurd is van elkaar te onderscheiden, en om belangrijke details te onthouden. Maar voor amateur detectives die zelf ook graag proberen uit te zoeken hoe de vork precies in de steel zit, is dit natuurlijk ideaal; alsof ze echt mee aan tafel zitten om elementen af te vinken op de verdachtenlijst.
Nixon verrast ons met een aantal spannende plotwendingen die het boek echt het etiket van thriller geven. Dat zorgt voor welkome spanningsmomenten waarbij je goed kunt meeleven met de personages.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten