Qua verhaallijn doet "Gelukspad 3" van de Zweedse schrijfster Anna Fredriksson in de eerste plaats wat denken aan de Één-reeks "Zie Me Graag". Johanna is gescheiden van Kalle. Ze hebben twee dochters, 13 en 15 jaar. Om de drie weken zijn ze een weekend bij hun vader. Nu hij een nieuwe vriendin heeft en zijn zinnen heeft gezet op een nieuwe loft, wil hij geen extra financiële bijdrage meer betalen. Johanna komt daarmee in moeilijkheden. Daarnaast wordt de jongste dochter nog eens gepest op school. Het lot komt tot hun redding, Johanna wint 20 miljoen Zweedse kronen bij de lotto en bedenkt een plan om te verhuizen.
Maar "Gelukspad 3" is een serieuzer verhaal, waar het verleden een grote rol speelt, het aanvaarden van je eigen wortels, je geschiedenis, en je identiteit voordat je gelukkig genoeg bent om verder te kunnen gaan met je leven. Er zit weinig humor in, al zeker geen slapstick. Het is een volwassen verhaal over alledaagse thema's.
Het verhaal wordt in tegenwoordige tijd verteld. Het boek bestaat uit vier delen. We beginnen met het deel over Johanna. Daarna volgt het deel over Kalle, of Calle zoals hij de schrijfwijze van zijn naam veranderd heeft nadat hij van Johanna gescheiden is en in Stockholm is gaan wonen. We leren dat Calle best een oppervlakkig leven leidt, waar de manier waarop hij op andere mensen overkomt en zijn status in de maatschappij belangrijker zijn dan eerlijk zijn gedachten en mening te delen met zijn nieuwe vriendin Fanny.
Het derde deel is vanuit het perspectief van Fanny verteld. Hier merken we dat zij eigenlijk het sympathiekste personage van de drie is. Iets wat je helemaal niet zou verwachten in het begin van het boek, als Johanna centraal staat. Fanny probeert een goed evenwicht te zoeken tussen haar eigen leven, dat met Calle en met zijn dochters. Fanny voelt aan dat Calle's verleden met Johanna nog zwaar op zijn schouders weegt, maar dat er ook nog andere zaken zijn uit zijn jeugd die hij niet wil vertellen.
In het laatste deel wisselen de hoofdstukken zich af tussen de standpunten van Johanna, Calle en Fanny. Opmerkelijk hier is hoe de schrijfwijze van Kalle/Calle mee duidelijk maakt in wiens hoofd we precies zitten. Johanna heeft het over Kalle, terwijl Fanny het over Calle heeft.
Het einde van het boek beslaat slechts een aantal bladzijden. Er moet plots veel onthuld worden, maar de repercussies daarvan blijven een soort cliffhangers. We weten niet hoe het verder met de personages afloopt, maar de sfeer van het boek is best positief. Hoofdpersonage is eigenlijk niet Johanna, maar Kalle, die na een aantal foute keuzes eindelijk een goed pad inslaat en toch tot enige verandering in zijn karakter in staat is.
Ik vond het een tof boek met thema's als liefde, co-ouderschap, pesten, en je eigen plaats zoeken in de samenleving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten