De Rosie-boeken van Graeme Simsion zijn veel beter dan zijn standalone verhaal "The Best of Adam Sharp". Ik begon dus met hoge verwachtingen aan het laatste deel in deze reeks, "The Rosie Result". Hoofdpersonage Don Tillman is nog steeds zichzelf, maar nu heeft hij ook een elfjarige zoon die diezelfde trekken vertoont. Don start meteen een nieuw project om hem klaar te stomen voor de middelbare school.
In contrast met de twee vorige delen, speelt autisme nu zelf een grote rol. Daarvoor was het gewoon wie Don was. Dit boek is een geweldig en grappig verhaal over een vader en zoon die proberen om te gaan met een wereld die zich in hun ogen chaotisch gedraagt, en over de noodzaak om al dan niet etiketten op mensen te plakken.
Dit derde deel is beter dan het tweede, en staat op gelijke hoogte met het origineel. Het verveelt geen moment, en ik las er in sneltreinvaart doorheen. Don Tillman is volledig geïntegreerd in de wereld om hem heen, gesteund door zijn pracht van een vrouw, en met een lieverd van een zoon als tweede onderzoeker in zijn observaties en implementaties van menselijke interacties. Zo mag Graeme Simsion ze blijven schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten