"Little Fires Everywhere" las ik omdat ik het vorige boek van Celeste Ng, "Everything I Never Told You", zo goed vond. Het kwam op de negende plaats te staan in mijn top tien van 2016. Na het verschijnen zag ik ook veel goede besprekingen van haar tweede boek, en in 2017 won het ook de Goodreads prijs voor Beste Fictie. Dus de nieuwsgierigheid bleef groeien. Eindelijk was het dan zover, zoals de afgelopen tijd met veel boeken het geval is (ik ben echt goed bezig mijn leesstapel weg te werken).
Het boek draait rond de familie Richardson, die in een Amerikaanse gemeenschap wonen zoals wij die hier in België niet echt kennen: een wijk die eigenlijk bij de stad Cleveland hoort maar die een beetje op zichzelf staat, met een eigen school, eigen bewaking, etc. Celeste Ng heeft ooit in die wijk gewoond.
De Richardsons zijn een welgestelde familie, die een woning verhuren aan Mia en Pearl, moeder en dochter van lagere stand. Pearl wordt snel vrienden met de Richardson-kinderen, en Mia wordt ingehuurd als hun poetsvrouw.
Met deze setting is het duidelijk waar het boek vooral over gaat: de kloof tussen kinderen en volwassenen. Ouderschap. Rechten en plichten. Hoe kleine daden grote gevolgen hebben, en hoe je moet verder leven met je beslissingen. Hoewel het boek één groot verhaal is, bevat het een heleboel mini-verhalen. Het gaat de hele tijd over iets anders, alle personages spelen wel eens hoofdpersonage.
Wat mij wel stoort, is dat het vertelperspectief constant verspringt. Je begint een hoofdstuk bij een bepaald personage, dan komt die iemand tegen en dan lees je opeens wat dat tweede personage allemaal denkt. Dingen die het eerste personage, vanuit wiens perspectief het hoofdstuk eigenlijk verteld wordt, helemaal niet kan weten. Bij ons in de les Creatief Schrijven zijn dat dan de stukken die we altijd moeten schrappen, omdat ze niet passen bij de vertelstem. Het is dus geen typische verteller.
De schrijfstijl is heel economisch, geen enkel overbodig woord. Het hele boek leidt naar iets toe, maar het einde blies me helemaal niet uit mijn sokken zoals ik verwachtte. Maar de personages en hun persoonlijke reis doorheen dit verhaal maken het wel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten