Tijdens de les Creatief Schrijven kwam dit boek aan bod, als winnaar van de Man Booker Prize in 2017. Het concept leek me wel geinig, dus zette ik het op mijn leeslijstje. En dat is een goede beslissing geweest.
"Lincoln in the Bardo" van George Saunders is opgebouwd in twee verstelstijlen. De eerste stijl bestaat uit monologen en dialogen van gestorven mensen, waarvan de geesten rondwaren op het kerkhof waar ook Abraham Lincolns zoontje Willie begraven wordt. De geesten verwelkomen hem in hun midden. De term 'bardo' komt uit het Boeddhisme en betekent dan ook 'tussen twee', oftewel de tussentoestand middens het leven op aarde en het hiernamaals.
De andere stijl is een opsomming van citaten uit verschillende non-fictie werken over het leven van Lincoln, over de burgeroorlog, over het Amerikaanse leven in de 19e eeuw. Maar, gimmicky gimmicky, de boeken en hun schrijvers die Saunders aanhaalt, bestaan helemaal niet! Alles is fictief, en dit zorgt soms voor geweldige effecten. Zo is er een hoofdstuk met een tiental citaten over de maan tijdens de nacht dat Willie sterft, die elkaar allemaal tegenspreken. Het moet enorm moeilijk zijn geweest om niet alleen alle personages, maar ook alle geciteerde auteurs een eigen stem te geven. De ene schrijft bloemrijker dan de andere, en na verloop van tijd merk je waar ze hun accenten op leggen.
Het boek leest heel vlot. Je raast er doorheen. Er zijn grappige stukken, maar de meeste tijd is het een schrijnend verhaal over een vader die zijn geliefde zoon verliest en dit niet kan verwerken. Een vader die dan ook nog eens door zijn functie in heel het land in de schijnwerpers staat en bekritiseerd wordt, maar ook puur menselijk is. Er zitten ook scènes in die het geheel een fantasy-allure geven, maar eigenlijk zijn ze religieus getint en eentje zou niet misstaan in het boek Openbaring. Saunders biedt ons een interpretatie van het hiernamaals, zowel van hemel als hel, en laat ons zien hoe verschillende persoonlijkheden de nodige rust vinden om verder te gaan. Ook Lincoln leert het gebeurde achter zich te laten, en het te gebruiken bij zijn verdere beslissingen als president.
Waar zet ik dit boek in mijn boekenkast? Historische romans? Fantasy? Algemene literatuur? In ieder geval weet ik nu heel goed waarom dit de Man Booker Prize gewonnen heeft, en ook genomineerd was voor de Golden Man Booker Prize in 2018 (de 50e verjaardag van de prijs, die uiteindelijk naar "The English Patient" van Michael Ondaatje is gegaan). "Lincoln in the Bardo" is een boek waarbij je makkelijk een traan kunt laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten