"Second Chances" van Lindsey D'Lugos heb ik gelezen omdat ik de schrijfster al jaren ken, van op Koontzmania, een online discussieforum over Dean Koontz. Vorige zomer heeft ze dit boek in eigen beheer uitgegeven. Vier jaar heeft ze eraan gewerkt. Spijtig genoeg heeft ze niet veel feedback gekregen van mensen die ze het heeft laten nalezen. Dat is wel te merken aan de tekst, met hier en daar overbodige woorden, onnodige adjectieven, en fouten in dialoogpunctuatie.
Maar het verhaal maakt het zeker goed. Het is moeilijk om dit boek te classificeren. Ik verwachte een romantisch komedie, maar in werkelijkheid heeft het meer weg van een thriller.
Alexa en Charlie komen elkaar na jaren opnieuw tegen. Ze waren liefjes op de middelbare school, maar een onverwachte gebeurtenis trok hen uit elkaar. Wanneer ze de draad opnieuw willen oppikken, gooit een stalker roet in het eten. Hij kidnapt en verkracht Alexa. Hij wordt gevat en zij wordt bevrijd, maar daarna blijkt ze zwanger te zijn. Maar van wie is de baby?
Lindsey houdt de beschrijvingen tot een minimum en vertelt het verhaal vooral via dialogen. Zelf had ik graag wat meer inkleding gezien, maar dat is persoonlijke smaak. Het is een duidelijk verhaal met protagonisten en antagonisten, veel conflict, niet zoveel humor maar wel veel spanning. Hoewel Todd, de stalker in het verhaal, duidelijk puur slecht is, zijn Alexa en Charlie niet volledig goed. Ze vertonen hier en daar ook wel donkere kantjes, wat hen juist heel menselijk maakt. Jessica, de vriendin van Charlie voordat hij Alexa opnieuw ontmoet, komt heel karikaturaal over, en het is de bedoeling dat we haar heel onsympathiek vinden, maar uiteindelijk bedriegt Charlie haar wel, en ik had toch graag nog wat andere aspecten van haar persoonlijkheid gezien.
Het thrillergedeelte vond ik zeker goed geschreven, maar er zitten nog heel veel andere goede scènes in het boek. Een nachtmerrie van Charlie is magnifiek, en de spanning tijdens de geboorte van de baby is heel intens en bracht het boek voor mij echt naar een hoger niveau. De interactie met familie en vrienden doet me zelfs denken aan de familiescènes in Koontz-boeken als bijvoorbeeld "Life Expectancy".
Meer dan drie sterren kan ik het nu niet geven, maar "Second Chances" verdient letterlijk een tweede kans: laat iemand de tekst nog eens goed nalezen op fouten, en breng het opnieuw uit, liefst ook met een mooiere cover om de juiste lezers aan te trekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten