Nele bracht voor mij "Dief van de Nacht" van Holly Black mee uit de bib. Ze dacht dat het wel iets voor mij was. De uiterlijke stijl van het boek doet wat denken aan boeken zoals "The Night Circus" van Erin Morgenstern en "The Midnight Library" van Matt Haig. Een mooie cover, met ook een bedrukking op de zijkant. Geen stapel witte pagina's maar zwarte versierd met manen en sterren. Een dikke 500 pagina's met grote interlinie om gezellig door te bladeren. Het boek leest heel aangenaam.
Maar hoe zit het met de inhoud? Waar gaat het eigenlijk over? Ik beschrijf het genre als alternatieve of parallelle fictie. Het verhaal speelt zich af in het heden, maar in een wereld die er helemaal anders uitziet omwille van een bepaalde gebeurtenis in het verleden. Op die manier is het wat te vergelijken met de "Lockwood & Co." reeks van Jonathan Stroud, waar door een specifiek voorval spoken een doorgang naar onze wereld vinden.
In het geval van "Dief van de Nacht" zijn het geen spoken maar schaduwen die tot leven komen. Black gooit wel een hoop termen en benamingen in ons gezicht die eerst nog heel abstract zijn. Gaandeweg wordt het allemaal wel wat duidelijker. Zo zijn er blijkbaar Duisterlingen die hebben geleerd hoe ze hun schaduw kunnen "bezielen", ze besturen, er anders laten uitzien, en zelfs massa kunnen geven. Het doet allemaal wat denken aan "His Darkest Materials" van Philip Pullman, waar mensen een dierlijke metgezel hebben. Het gekke is dat "Dief van de Nacht" zich in onze bekende wereld afspeelt. Iets minder is dat er best nog veel Engelse termen overblijven in de dagelijkse conversaties van de personages, wat na een tijdje toch begint te storen.
De McGuffin in dit verhaal is het boek "Liber Noctem". Hoofdpersonage Charlie Hall, die als kind geholpen heeft om mensen te bedriegen door te doen alsof ze een medium was, komt in het vaarwater van enkele dieven terecht. Alles lijkt verbonden te zijn met een soort van maffiabaas Lionel Salt. Ze woont in bij haar zus Posey, en heeft pas een nieuw vriendje, Vince.
Na verloop van tijd verliest het boek het magische karakter waarmee het zich eigenlijk toch wou verkopen. Het verandert niet meteen in een thriller of standaard detectiveverhaal, maar eerder iets met een standpunt vanaf de andere kant, zoals een verhaal over Arsène Lupin bijvoorbeeld. Het verhaal draait veel rond oplichtingen, en je merkt pas achteraf wat het hoofdpersonage allemaal gedaan heeft, en dat de dingen die mislopen niet altijd écht mislopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten