Is het gras echt groener aan de overkant? Als we konden kiezen hoe ons leven eruit ziet, wat voor leven zouden we dan kiezen en zouden we er echt gelukkiger mee zijn?
Nora Seed krijgt de kans in "The Midnight Library" van Matt Haig. Diep ongelukkig door tal van gebeurtenissen neemt ze een overdosis pillen. Haar geest belandt in de Middernachtbibliotheek. Boekenkasten lopen door tot in het oneindige. Ze krijgt hulp van mevrouw Elm, de bibliothecaresse van haar oude schoolbibliotheek. Elk boek is een andere versie van haar leven. In elke versie nam ze ooit in haar leven een andere beslissing. Ze krijgt de kans haar perfecte leven te kiezen en daarmee verder te gaan. Maar wat is voor haar dat perfecte leven? Welke foute keuze wil ze ongedaan maken? En als ze dan dat perfecte leven vindt maar ziet dat mensen uit haar oude leven het veel slechter hebben, kan ze daar dan gelukkig mee zijn?
In deze tijd hebben we al genoeg voorbeelden gezien in fictie, zowel boeken als films en televisieseries, van parallelle werelden, alternatieve tijdlijnen, tweede kansen, etc. Matt Haig combineert dit met de grote vraag wat er met ons gebeurt als we sterven: bestaat er een hiernamaals en zo ja, hoe ziet dat er uit? Hij schrijft een elegant verhaal waarin we Nora volgen in al haar keuzes, alles wat er in haar leven wel of niet gebeurd is en waar ze spijt van heeft. Haig haalt er de kwantum golffunctie en Schrödinger bij om het allemaal wat wetenschappelijk te verklaren. Voor mij brak dat een beetje het ritme van het verhaal, vooral omdat dit uitgelegd wordt door een extra personage dat Nora tegenkomt tijdens haar reizen en die net hetzelfde als zij meemaakt. Het maakte Nora's verhaal minder magisch.
Toch is er geen woord teveel in dit boek. Het zijn korte hoofdstukken, met eigen titels, waardoor het de vorm heeft van een jeugdboek. Het heeft 288 bladzijden, waar ik op twee dagen tijd doorheen geraasd ben. Maar ik haal meer uit dit boek dan uit een klepper van 600 pagina's waar ik meer dan twee weken over doe. En dit boek lees ik met plezier opnieuw. Het einde is misschien te zoetsappig voor al te nuchtere mensen, maar ik raad het iedereen aan die zich afvraagt of ze wel goed bezig zijn in hun leven, iedereen die graag klaagt over hoe slecht ze het hebben. Het is een feelgood boek met dat vleugje fantasy waar je even alles rondom je vergeet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten